همه آنچه باید در رابطه با مشعل المپیک بدانید!

مشعل المپیک

مشعل المپیک نمادی است که در جنبش المپیک استفاده می‌شود و بعنوان نمادی از تداوم بازی‌های باستانی و مدرن شناخته می‌شود.

چند ماه قبل از بازی‌های المپیک، مشعل المپیک در المپیای یونان روشن می‌شود. المپیا نام یک دشت در کشور یونان می‌باشد که مسابقات المپیک در آن برگزار می‌شده است.

حمل شعله المپیک نیز با این مراسم شروع می‌شود و به طور رسمی با روشن شدن دیگ المپیک در مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک، به پایان می‌رسد.

حمل مشعل المپیک، حمل تشریفاتی شعله المپیک از المپیای یونان تا محل برگزاری بازی‌های المپیک است. این حمل، اولین بار در المپیک تابستانی 1936 اجرا شد، و از آن زمان به بعد، همیشه قبل از بازی‌های المپیک برگزار می‌شود. سپس این مشعل برای مدت زمان بازی‌ها در دیگ می‌سوزد، تا زمانی که در مراسم اختتامیه، خاموش شود.

نماد و ایده

مشعل المپیک به عنوان نمادی از حرکت مدرن المپیک توسط جان ویلز (Jan Wils) معرفی شد. جان ویلز، معمار و طراح استادیوم برای بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۲۸ در آمستردام بود.

ایده مشعل بازی‌های المپیک از یونان باستان گرفته شده است. در یونان باستان، آتش مقدس در طول جشن بازی‌های المپیک باستان در محراب حرم مقدس هستیا (ایزدبانوی باکره در اساطیر یونانی)، در دیگ جوشان سوزانده می‌شد.

در اساطیر یونان باستان، آتش مفهومی الهی داشت. بدین صورت که تصور می‌شد که آتش توسط پرومتئوس (خدای آتش در اساطیر یونانی)، از خدایان دزدیده شده است.

آتش سوزی‌های مقدس در بسیاری از محراب‌های یونان باستان، از جمله در المپیا، وجود داشت. هر چهار سال، هنگامی که از زئوس (پادشاه خدایان در اساطیر یونانی) در بازی‌های المپیک تجلیل می‌شد، آتش دیگری در معبد او و همسرش، هرا (بانوی قدرت و ملکه‌ی آسمان‌ها در اساطیر یونانی) روشن می‌کردند. شعله مدرن المپیک در مقابل ویرانه‌های معبد هرا مشتعل می‌شود.

هنگامی که در طی بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۲۸، سُنَت دیرینه‌ی آتش سوزی المپیک دوباره برقرار شد، یکی از کارمندان شرکت برق در آمستردام اولین شعله مدرن المپیک را در برج ماراتون استادیوم المپیک آمستردام روشن کرد.

مشعل بازی‌های المپیک، از آن زمان تاکنون، بخشی از بازی‌های المپیک تابستانی است. این مشعل در بازی‌های زمستانی، برای اولین بار در بازی‌های المپیک زمستانی ۱۹۳۶ در گارمیش-پارتنکیرچن (یک منطقه کوهستانی در بایرن، جنوب آلمان)، معرفی شد.

به شما پیشنهاد می‌کنیم مطلب ورزش‌های جدید المپیک ۲۰۲۰ برای پیش بینی را مطالعه کنید.

تشریفات اصلی

روشن کردن

مشعل بازی‌های المپیک چندین ماه قبل از مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک، در محل بازی‌های المپیک باستان در المپیای یونان برافروخته می‌شود.

یازده زن، به نمایندگی از باکره‌های وستال (پرستندگان و نیایش کنندگان وستا)، جشنی را در معبد هرا برگزار می‌کنند که در آن اولین مشعل المپیک توسط نور خورشید برافروخته می‌شود و اشعه‌های آن توسط یک آینه سهموی متمرکز می‌شود.

در ابتدای این مراسم ابتدا سرود المپیک و سپس سرود ملی کشور میزبان المپیک و سرود ملی یونان همراه با برافراشتن پرچم‌ها خوانده می‌شود.

بعد از مراسم در المپیا، شعله المپیک ابتدا به دور یونان می‌چرخد و سپس طی مراسمی در ورزشگاه پاناتنیک آتن از شهر المپیک قبلی به شهر میزبان المپیک سال جاری منتقل می‌شود.

پیشنهاد می‌کنیم مطلب پیش بینی جدول مدال المپیک ۲۰۲۰ را مطالعه کنید.

حمل کردن

حمل مشعل بازی‌های المپیک بدین معناست که مشعل را از المپیای یونان به مکان‌های تعیین شده بازی‌ها منتقل می‌کنند. این مراسم بر خلاف خود مشعل، سابقه باستانی ندارد. و توسط کارل دیم (Carl Diem) در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ در برلین معرفی شد. بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ در برلین توسط نازی‌ها تحت هدایت یوزف گوبلس (Joseph Goebbels)، سیاست‌مدار ناسیونال سوسیالیست آلمانی، سازماندهی شدند.

در اولین مراسم حمل مشعل بازی‌های المپیک، مشعل از المپیا، طی دوازده روز و یازده شب توسط ۳.۳۳۱ دونده از المپیا به برلین منتقل شد. این مسافت بیش از، ۳.۱۸۷ کیلومتر بود.

در این مسیر، اعتراضات جزئی در یوگسلاوی (نام سه موجودیت سیاسی در جنوب شرقی اروپا و اروپای مرکزی) و چکسلواکی (کشور جمهوری چک و اسلواکی کنونی) برگزار شد. این اعتراضات توسط نیروهای امنیتی محلی سرکوب شد.

در بازی‌های ۱۹۵۶ ملبورن در استرالیا، دانشجوی محلی دامپزشکی، باری لارکین (Barry Larkin)، با حمل یک مشعل جعلی، به مراسم حمل مشعل اعتراض کرد. این مشعل جعلی متشکل از یک جفت زیر شلواری بود که در یک قوطی پودینگ آلو به آتش کشیده شده بود. او موفق شد شعله جعلی را به شهردار سیدنی، پات هیلز (Pat Hills) تحویل دهد. سپس بدون اینکه او متوجه شود، فرار کند.

روش‌های حمل مشعل المپیک

مشعل المپیک مسیرهایی را طی می‌کند که نمادی از دستاورد‌های بشر است. اگرچه هنوز بیشتر اوقات مشعل بازی‌های المپیک توسط دونده‌ها حمل می‌شود، اما به طرق مختلفی این اتفاق می‌افتد.

این مشعل در سال ۱۹۴۸ و ۲۰۱۲ برای عبور از کانال مانش با قایق حمل شد. سپس توسط قایقرانان به کانبرا (پایتخت استرالیا) رفت. همچنین در هنگ کنگ در سال ۲۰۰۸، با دراگون بوت (گونه‌ای قایق پارویی باریک چینی) حمل شد.

اولین بار در سال ۱۹۵۲، برای المیپک 1952 در فنلاند، برای انتقال شعله بازی‌های المپیک به هِلسینکی (پایتخت فنلاند)، این مشعل با هواپیما منتقل شد.

در سال ۱۹۵۶ که قرار شد، مسابقات سوارکاری بجای ملبورن در استکهلم برگزار شود، همه حاملان در مراسم حمل مشعل به استکهلم (سوئد)، با اسب حرکت کردند.

روش قابل توجه حمل و نقل برای مشعل بازی‌های المپیک که در سال ۱۹۷۶ (المپیک کانادا) استفاده شد، بدین صورت بود: سنسورهای گرما در آتن (پایتخت یونان) شعله را تشخیص دادند. سیگنال از طریق ماهواره به اتاوا (پایتخت کانادا) ارسال شد. سپس در آنجا دریافت شد و برای ایجاد پرتو لیزر برای روشن شدن مجدد شعله استفاده شد.

تجربه غواصی و سفر فضایی مشعل

مشعل، البته به دلایل امنیتی بصورت خاموش، توسط فضانوردان در سال ۱۹۹۶، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۳ به فضا برده شد.

از دیگر وسایل حمل و نقل منحصر به فرد می‌توان به کانوی بومی آمریکا (Canoe)، شتر و هواپیمای کنکورد اشاره کرد.

همچنین این مشعل از طریق آب نیز منتقل شده است. این اتفاق در بازی‌های زمستانی ۱۹۶۸ گرنوبل (در فرانسه) رخ داد. در آنجا، مشعل توسط غواصی که آن را بالای آب نگه داشته بود، از طریق بندر مارسی حمل شد.

در سال ۲۰۰۰، برای حمل مشعل بازی‌های المپیک، از یک چراغ زیر آبی استفاده شد. این کار، توسط یک غواص برای حمل مشعل در سراسر سد بزرگ مرجانی در مسیر بازی‌های سیدنی انجام گرفت.

در سال ۲۰۱۲ نیز، مشعل بازی‌های المپیک با قایق از طریق بندر بریستول در انگلیس و از جلوی متروی لندن به ویمبلدون حمل شد.

گشت جهانی

در سال ۲۰۰۴، اولین مراسم حمل مشعل به شکل جهانی انجام شد. سفری که ۷۸ روز به طول انجامید. مشعل المپیک، مسافت بیش از ۷۸۰۰۰ کیلومتر را در دست حدود ۱۱۳۰۰ مشعل بردار طی کرد. برای اولین بار به آفریقا و آمریکای جنوبی سفر کرد. از تمام شهرهای قبلی المپیک بازدید کرد و در نهایت برای بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ به آتن بازگشت.