شنای ماراتن را بایستی طولانی ترین مسابقه شنا دانست. رقابتی که دو ساعت به طول می‌انجامد و استقامت ورزشکاران را به چالش می‌کشد.
بررسی اجمالی
این مسابقات در آب‌های آزاد مانند دریا، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها، اما با بیمه سلامت برگزار می‌شود. مسابقات شنا در آب‌های آزاد 10 کیلومتری مردان و زنان به عنوان رویداد شنای ماراتن شناخته می‌شود. این رویداد در برنامه المپیک نسبتاً جدید است و اولین بار به عنوان یک رویداد رسمی المپیک در بازی‌های 2008 پکن ظاهر شد. به طور معمول، در یک دوره چرخه‌ای، به شناگران در فواصل منظم آب داده می‌شود. این در حالی است که مقاومت آنها حداکثر تا دو ساعت آزمایش می‌شود. به طور طبیعی، سوابق مهم هستند. اما چون مسابقات اغلب توسط آب و هوا و شرایط آب‌های آزاد تعیین می‌شود، برنامه‌ریزی یک استراتژی از اهمیت حیاتی برخوردار است.
شناگراني كه قادرند از امواج، جزر و مد و جريانات به نفع خود استفاده كنند، اغلب كساني هستند كه بهترين نتيجه را مي‌دهند. داشتن شرایط جسمانی عالی در این ورزش امری مسلم است. اما شناگران زیادی نیز با تجربه عالی در پاسخگویی ماهرانه به شرایط حاکم و برنامه‌ریزی استراتژی‌های بهینه وجود دارند. تماشای رقابت آنها و سبقت گرفتنشان از یکدیگر بسیار هیجان‌انگیز است.
ماهیت شنای ماراتن
شنای ماراتن (شنا در آب‌های آزاد) در اولین و قدیمی‌ترین “محیط” شنا صورت می‌گیرد. دلیل آن این است که در زمان‌های قدیم استخر در دسترس نبود. بنابراین، در سه دوره اول بازی‌های المپیک (آتن 1896، پاریس 1900 و سنت لوئیس 1904) همه مسابقات شنا در “آب‌های آزاد” برگزار شد. در مسابقات قهرمانی آبی جهانی در سال 1991 که در پرث استرالیا برگزار شد، شنای ماراتن به یک رویداد رسمی تبدیل شد. در آن زمان، مسابقات مردان و زنان بیش از 25 کیلومتر برگزار می‌شد و بیش از 5 ساعت طول می‌کشید. اولین بار این مسابقه در بیش از 10 کیلومتر در نهمین دوره مسابقات جهانی شنای FINA در فوکووکا، ژاپن در سال 2001 برگزار شد. در همین فاصله بود که شنای ماراتن به یک رویداد رسمی المپیک تبدیل شد.
این رویداد اولین بار در برنامه المپیک بازی‌های المپیک قدیم XXIX در پکن در سال 2008 برگزار شد. برنده اولین مدال طلای مسابقات مردان، شناگر هلندی مارتن فن در ویدن بود. او پس از شکست سرطان خون، این بار در المپیک قهرمان شد. لاریسا ایلچنکو، شناگر مسافت طولانی روسیه که مدت‌ها بر مسابقات جهانی شنا سلطه داشت، در مسابقات بانوان پیروز شد. تلاش ایلچنکو در لحظات آخر باعث شد اختلاف چند ثانیه‌ای با رقیب خود را جبران کند. همین امر او را به طلای روسیه رساند. هنگامی که شناگران در 7 کیلومتری شروع به تلاش برای رسیدن به خط پایان می‌کنند، یکی از جالب‌ترین جنبه‌های مسابقه استقامت 10 کیلومتری رخ می‌دهد. از جمله عواملی که مدال آوران را از بقیه جدا می‌کند این است که چگونه می‌توانند نیرو و تلاش نهایی خود را بدون صرف انرژی و قدرت زیاد تا خط پایان حفظ کنند.
جنبه مهم دیگر این است که چگونه رقبا به شرایط دوره و تغییر سرعت مسابقه پاسخ می‌دهند. جایی که خود را در هنگام تغییر سرعت قرار می‌دهند و چقدر توانایی حفظ یک دوره موثر را دارند. حفظ یک دوره موثر بستگی زیادی به شرایط دوره دارد. در دریا، جزر و مد و جریان می‌توانند به سرعت تغییر کنند و ضروری است که این موارد در استراتژی‌های شناگران لحاظ شود.
رمز موفقیت در شنای ماراتن
رقبای فصلی قادرند از تغییرات جزر و مد و جریان به نفع خود استفاده کنند. برندگان مسابقه غالباً کسانی هستند که از کوتاه‌ترین مسیرها صرف نظر می‌کنند. این افراد در عوض موقعیت خود را در اختیار می‌گیرند و دور از بدنه اصلی شناگران شنا می‌کنند. در سالهای اخیر، تعداد مسابقات با برد با اختلاف کم افزایش داشته است. برندگان باید از قدرت جسمانی، قدرت ذهنی و مصمم بودن در مسابقه‌ای که 10 کیلومتر مسافت دارد، برخوردار باشند. توانایی ترکیب عزم، تکنیک و قدرت برای رقابت برای افتخار بهترین بودن در جهان، این ماهیت شنای ماراتن است.
شنای ماراتن و المپیک
هنگامی که شنای ماراتن برای اولین بار به عنوان یک رویداد المپیکی در بازی‌های 2008 پکن برگزار شد، اکثر شرکت‌کنندگان کسانی بودند که فقط در این ورزش تخصص داشتند. با این حال، با شروع تثبیت این رویداد، فضای رقابت شروع به تغییر کرد. شناگران سایر مسابقات مسافت طولانی به تدریج وارد این مسابقات شدند. نمونه بارز آن را می‌توان با اوساما ملولی شناگر تونسی، برنده مدال طلا در رشته شنای ماراتن مردان در بازی‌های 2012 لندن مشاهده کرد. ملولی مدال طلا را در مسابقات آزاد 1500 متر مردان در بازی‌های 2008 پکن و یک مدال برنز را در همان مسابقات در بازی‌های 2012 لندن بدست آورده بود. موفقیت او در شنای ماراتن باعث شد او به اولین مردی تبدیل شود که هم در مسابقات شنا در استخر هم در آب‌های آزاد موفق به کسب مدال المپیک شده است.
دلیل این موفقیت دوگانه را شاید بتوان در این واقعیت یافت که دوره مسابقات شنای ماراتن در بازی‌های 2012 لندن در دریاچه آرام سرپانتین در هاید پارک لندن بود، به این معنی که شناگرانی که تخصصشان سرعت بود تا استقامت آنها نیز جذب شرایط دوره شدند. اتفاقاً مسابقات شنای ماراتن برای هر دو مسابقات پکن و لندن در دریاچه‌های موجود در پارک‌های عمومی برگزار شد. از زمان بازی‌های 2012 لندن، افزایش چشمگیری در سرعت مسابقات شنای ماراتن مشاهده شده است. در کنار استراتژی و تجربه، تمرکز روی سرعت افزایش داشته است. اکثر شناگرانی که در حال حاضر در مسابقات شنای ماراتن شرکت می‌کنند، در مسابقات دیگر مسافت طولانی در بازی‌های المپیک و سایر مسابقات بزرگ بین‌المللی شنا نیز شرکت می‌کنند.
چشم اندازی به بازی‌های توکیو 2020
شاید به همین دلیل است که در بسیاری از مسابقات مسافت‌های طولانی طی سالهای اخیر، حتی یک مسابقه به طول 10 کیلومتر و طاقت فرسا، تنها با اختلاف چند ثانیه شناگران برنده می‌شوند. یک مورد قابل ذکر در مسابقات 10 کیلومتری مردان در بازی‌های ریو 2016 است. این اولین بار بود که این رویداد به عنوان یک برنامه منظم در برنامه المپیک در دریا برگزار می‌شد. حدود 13 شناگر با هم وارد 100 متر پایانی شدند. سرانجام اسپیریدون جانیوتیس شناگر یونانی و فری ورتمن هلندی از گروه جدا شدند و دقیقاً یک زمان پایان را ثبت کردند.
نهایتا، توسط عکسی که از مسابقه گرفته شده بود مشخص شد چه کسی زودتر به خط پایان رسیده است. این عکس نشان داد که جیانیوتیس به فاصله یک سر پیش افتاده است. اما ورتمن ابتدا خط پایان را لمس کرده است تا برنده شود. برای تماشاگران، این یک پایان شگفت‌انگیز بود که نتیجه آن تا آخرین لحظه مشخص نشده بود.
این مسابقه در آب‌های آزاد برگزار شد. با این حال این اولین مسابقه‌ای بود که سرعت نقش مهمی در آن بازی کرد. شناگران اروپایی در سالهای اخیر پیشرفت کرده‌اند و مطمئناً در آینده قابل پیش‌بینی سهم زیادی در شنای ماراتن خواهند داشت. بنابراین، با تبدیل شدن سرعت به یک عامل مهم، چه نوع مسابقه‌ای را می‌توان در بازی‌های توکیو 2020 انتظار داشت؟یک چیز قطعی است – شما حتی یک ثانیه قادر به چشم برداشتن از آن نخواهید بود!
مطالب مرتبط: پیش بینی شنای موزون در المپیک 2020
دیدگاهتان را بنویسید