نگاهی به رفتار مغز هنگام شرط بندی؛ روانشناسی در قمار

بحث در مورد روان شناسی قمار بدون اینکه درباره رفتار مغز در مقابل این سیستم بگوییم، کار مشکلی است.

واکنش مغز هنگام قمار و شرط بندی

اولین جنبه از قمار و شرط بندی این است که شما نمی‌دانید چه نتیجه ای پیش رویتان خواهد بود. مغز انسان به طور سفت و سختی به فعالیت‌هایی که شما نمی‌دانید چه اتفاقی در حال رخ دادن است علاقه دارد، به خصوص اینکه نتیجه احتمالی ممکن است با یک جایزه برای شما دنبال باشد.

وقتی ورزش می‌کنید، می‌خورید و مشروبات الکلی می‌نوشید و یا عاشق می‌شوید، مغز یک انتقال دهنده عصبی به نام دوپامین ترشح می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که وقتی روی میز رولت و یا هر بازی کازینویی دیگر پولی برنده می‌شوید، مغز شما باز هم دوپامین ترشح می‌کند.

در حقیقت، روانشناسان طی مطالعات و تجربیات متعدد به این نتیجه رسیده اند که مغز در هنگام قمار، دوپامین ترشح می‌کند. گفته می‌شود مغز از لحاظ فیزیکی در هنگام قمار هم تغییر شکل می‌دهد.

می‌توانید این‌گونه فکر کنید که مغز شما به مانند یک مسیر مسافرت، دوپامین ترشح می‌کند، این مسیر می‌تواند پس از اینکه دفعات مختلفی از آن استفاده شد، حساس تر شود، نه تنها مغز شما با ترشح دوپامین به قمار و شرط بندی علاقه پیدا می‌کند بلکه به هرچیزی که منجر به ترشح دوپامین شود، علاقه مند می‌شود (مانند الکل، مواد مخدر و سایر فعالیت‌هایی که منجر به ترشح دوپامین می‌شود.)

بررسی روانشناسان نشان داده است که قماربازانی که بازنده شده اند هم درست همانند کسانی که برنده بوده اند، به همان اندازه دوپامین ترشح کرده اند.

مغز نسبت به عدم قطعیت آن هم زمانی که نتیجه آن با جایزه یا باخت همراه باشد، طوری واکنش نشان می‌دهد که شما را تحریک می‌کند، در کازینوها محرک‌های دیگری هم وجود دارد، مانند صداهایی که در کازینو پخش می‌شود که به خصوص در هنگام استفاده از ماشین‌های اسلات شما را تحریک به بیشتر بازی کردن می‌کند.

دانشمندان نسبت به تأثیر این محرک‌ها مطالعات زیادی داشته اند و به این نتیجه رسیده اند که تصاویرگرافیکی و صداهای کازینو منجر به ترشح دوپامین می‌شود. در واقع، عدم قطعیت در خصوص نتیجه قمار در کنار این محرک‌ها مانند موسیقی و نور کازینوها، یک تأثیر سینرژیک (هم افزا) دارند.

استفاده از روانشناسی در شرط بندی

کتاب‌های زیادی در خصوص روانشناسی و پیاده کردن آن در بازی های کازینویی توسط روانشناسان نوشته شده است. اما به طور مختصر می‌توان توضیحاتی درباره استفاده از روانشناسی در پوکر داد.

یک اصطلاحی در پوکر به نام پوکر تل (Poker Tell) وجود دارد که در واقع هر تغییری که در ذهن بازیکنان در پوکر رخ دهد را شامل می‌شود. در واقع یک بازیکن ممکن است زمانی که ورق‌های دستش را دوست دارد، دستانش بلرزد (این یکی از تل‌های رایج در پوکر است که گفته می‌شود هیجان ممکن است باعث ترشح نرون های عصبی شود.)

یکی دیگر از نمونه‌های استفاده از روانشناسی در پوکر، پدیده ی تماس چشمی بین بازیکنان پوکر است، معمولا کسانی که بلوف می‌زنند، از تماس چشمی با سایر بازیکنان پرهیز می‌کنند چراکه ممکن است دست آن‌ها رو شود، در حالی که بازیکنی با دست بهتر، مصمم تراست و مشکلی از نظر تماس چشمی با طرف مقابل خود ندارد.

عجله داشتن در پوکر هم یکی از موضوعات مرتبط با روانشناسی است، پوکر یک بازی تصادفی است و اگر کسی به طور نسبی در پوکر زیاد از حد هنگام شرط بندی عجله کند، به اصطلاح توانایی تحمل باخت را ندارد و تقویت این توانایی تحمل، یکی از راه‌های افزایش مهارت در پوکر از طریق روانشناسی است.