معرفی رشته قایقرانی اسلالوم در آب‌های خروشان – قوانین و ماهیت این رشته ورزشی

بازیکن رشته قایقرانی اسلالوم باید در آب‌های خروشان حرکت کند و بهترین مسیر را برای رسیدن به خط پایان تشخیص دهند. بتوانند قایق را در مسیرهای دشوار کنترل کنند.

بررسی اجمالی

در رشته قایقرانی اسلالوم، شرکت کنندگان با استفاده از یک قایق بلم یا کایاک در مسیر آبی خروشان حرکت می‌کنند. آن‌ها باید در سریع‌ترین زمان ممکن از ترکیبی از دروازه‌های بالادست و پایین دست در رودخانه عبور کنند. طول این مسیر حدود 250 متر است و حداکثر شامل 25 دروازه می‌شود که شش یا هشت دروازه بالا دست است. این مسیر به صورتی طراحی شده است قایقرانان آن را حدود 95 ثانیه طی کنند.

هزاران سال است که قایقرانی یک بخش مهم در زندگی روزمره انسان‌ها بوده است. از قایق برای اولین بار در اواسط قرن نوزدهم در بریتانیایی کبیر برای انجام مسابقات سرعتی در یک مسیر مسطح استفاده شد. اولین مسابقه قایقرانی در سال 1933 در سوئیس به عنوان جایگزینی اسکی اسلالوم برگزار شد. سوئیس اولین مسابقات جهانی را در سال 1949 برگزار کرد. مسابقات جهانی تا سال 1999 یک سال در میان برگزار می‌شد. و از سال 2002 هر سال به جز سالی که المپیک تابستانی است برگزار می‌شود.

اولین بار در المپیک مونیخ 1972 مسابقات قایقرانی اسلالوم به عنوان یک ورزش مقدماتی برگزار شد. اما 20 سال طول کشید تا دوباره به بازی‌های المپیک بارسلونا 1992 بازگشت. در این سال از یک رودخانه مصنوعی برای انجام قایقرانی استفاده شد. در حال حاضر این ورزش بخش دائمی برنامه المپیک است.

در بازی‌های توکیو 2020، قایقرانی اسلوم در مرکز قایقرانی کانواسالو برگزار می‌شود. یک استادیوم جدید که در ژوئیه 2019 ساخت شد. برای اولین بار، مسابقات قایقرانی کانو زنان تک نفره جایگزین کانو دو نفره مردان در ریو 2016 شد. در مجموع چهار مسابقه وجود دارد. کایاک تک نفره مردان و زنان دیگر مسابقات قایقرانی هستند. کایاک و کانو هر کدام نام نوعی قایق هستند.

در مسابقات تک نفره کایاک مردان و زنان 24 نفره و تک نفره کانو 17 نفر شرکت کننده دارد.

بخوانید: “معرفی رشته کانو اسپریت“

برنامه مسابقات

کایاک تک نفره (مردان/ زنان)

کانو تک نفره (مردان / زنان)

ماهیت ورزش

قایقرانی اسلالوم قبلا در یک مسیر آبی خروشان برگزار می‌شد. اما امروز اکثر در یک زمین مصنوعی تند آب با دروازه‌های معلق برگزار می‌شود. برخی از مسیرها ممکن است دارای جریان‌‌های سریع باشند که نیاز است که بازیکن برای کنترل قایق قدرت زیادی داشته باشد. در حالی که سایر مسیرها ممکن است دارای جریان‌های سریع کندتری باشند که نیاز به مهارت و مانور بیشتری داشته باشند. در این مسیرها 18 تا 25 دروازه وجود دارد که هر دروازه از دو تیر آویزان تشکیل شده است. دروازه‌های پایین دست سبز رنگ و دروازه‌های بالا دست قرمز هستند.

شرکت‌کنندگان باید قایق خود را بدون لمس دروازه در طول مسیر حرکت دهند. اگر قایق، پارو یا بدن شرکت کننده هر دو تیز دروازه را لمس کنند، برای مجازات دو ثانیه به زمانش اضافه می‌شود. اگر بازیکنی از دروازه عبور نکند، 50 ثانیه برایش خطا در نظر گرفته می‌شود.

در کایاک، شرکت کننده نشسته است و از پارو دو پر برای حرکت استفاده می‌کنند. در کانو شرکت کننده از یک پارو تک پره استفاده می‌کند در حالی که پاها از زانو خم شده و زیر بدن قرار گرفته است. او از این پارو برای حرکت در چپ و راست استفاده می‌کند.

قایقرانی در المپیک

در بازی‌های المپیک، هر شرکت کننده دو دور را در مرحله مقدماتی به پایان می‌رساند و کسی که در زمان کمتری این دو دور را طی کرده باشد به مرحله بعدی صعود می‌کنند. 20 شرکت کننده برتر در کایاک و 15 نفر برتر در کانو به مرحله نیمه نهایی صعود می‌کنند و در آنجا یک بار مسیر تند اب را طی می‌کنند. ده قایقران سریع مرحله نیمه نهایی به فینال می‌روند و در آنجا بایکدیگر رقابت می‌کنند. رتبه بندی و تعیین برنده مدال تنها براساس آخرین زمانی که مسیر تند آب را طی می‌کنند مشخص می‌شود.

در مقایسه با آب‌ها خروشان، که شرایط طبیعی ممکن است بر نتیجه تاثیر بگذارد. در مسیر مصنوعی سرعت آب ثابت است. با این حال جریان آب هنوز هم یک سری تغییرات کوچکی دارد. نکته اصلی این که ورزشکار باید جریان آب را بخواند و بتواند ساده‌ترین مسیر را از دروازه‌ای به دروازه دیگر انتخاب کنید. او باید سعی کند جریان را برای حرکت انتخاب کند که نیاز به صرف کمترین انرژی را داشته باشد. زمانی که به دروازه بالادست می‌رسد، شرکت کننده باید این مهارت را داشته باشد که با یافتن جریان آهسته و تعیین جهت حرکت قایق، سرعت خود را کاهش دهد. همچنین قایقرانان می‌توانند در اطراف دروازه مانور دهند. هر شرکت کننده استراتژی متفاوتی را برای پیمودن مسیر استفاده می‌کند.

بازیکنان ماهر پشت خود را قوس داده و فقط از سر خود برای دور زدن دروازه استفاده می‌کنند. این یک ورزش پویا است که نیاز به تمرکز، ری اکشن و تکنیک خاص دارد.

برترین تیم‌های قایقرانی اسلالوم

رشته قایقرانی اسلالوم تحت تسلط کشورهای اروپایی است.

در هفت بازی که بعد از المپیک بارسلونا 1992 برگزار شد، ورزشکاران اروپایی در بخش مردان تمامی مدال‌های طلا را گرفتند. تنها در کانو و کایک در پکن 2008 و در کانو در ریو 2016 ورزشکاران غیر اروپایی موفق به کسب مدال برنز شدند. تیم‌های برتر جمهوری چک، آلمان، فرانسه، اسلواکی، اسلوونی و انگلیس هستند. مسیرهای مصنوعی تندآب زیادی در سراسر اروپا وجود دارد که به ورزشکاران برای تمرین و توسعه مهارت‌هایشان کمک می‌کند.

در بخش زنان آلمان، جمهوری چک، اسلواکی، فرانسه و اسپانیا از سال 1992 در بارسلونا در هفت بازی المپیک مدال طلا را بدست آوردند. با ایجاد مسیرهای مصنوعی بیشتر در سراسر جهان، فاصله‌های در حال کاهش است.

جسیکا فاکس از استرالیا که والدین او هر دو قهرمان جهان هستند یک از زنان ورزشکار برجسته در این رشته است. او در لندن 2012 نقره و ریو 2016 مدال برنز گرفت و در رنکینگ جهانی رتبه 1 را دارد. او با داشتن مهارت‌ها و توانایی‌های جسمانی فوق العاده، توانست مدال طلا المپیک توکیو 2020 را دریافت کند.

در بخش قایقرانی اسلالوم کانو مالوی فرانکلین بریتانیای وجود دارد. او در بسیاری از مسابقات بین المللی برنده شده است. فرانکلین پس از جسیکا فاکس در رتبه دوم قرار دارد. او بلندترین ورزشکار کانو است و از اندام بلند خود برای مانور قایق استفاده می‌کند. او که مدعی دریافت مدال طلا توکیو 2020 بود، به این هدف نرسید. وی مدال نقره را در این مسابقات دریافت کرد.

نکات برجسته

چگونه ورزشکاران در مسابقات قایقرانی اسلالوم مانع ورود اب به قایق خود می‌شوند؟

آن‌ها یک لاستیک را دور کمر خود می‌پیچند. سپس پاهای خود را در قایق می‌گذارند و این پلاستیک را به عرشه بیضی شکل که در آن می‌نشینند می‌چسبانند تا شکاف از بین برود و آب وارد قایق نشود.