ژیمناستیک ریتمیک یکی از سه رشته ورزشی ژیمناستیک است. رشته‌های دیگر ژیمناستیک هنری و ترامپولین هستند. ورزشکاران زن حرکات معنادار و آکروباتیک را با کمک وسائل دستی – حلقه، توپ، یک جفت میل و روبان انجام می‌دهند.
بررسی اجمالی
ژیمناست‌های ریتمیک بر اساس هنر نمایش‌هایشان – که همراه و هماهنگ با موسیقی است – و مهارتی که با آن وسائل دستی به نمایش می‌گذارند، امتیاز می‌گیرند. ویژگی منحصر به فرد این ورزش در این ترکیبی از تفسیر موسیقی با ریسک انداختن آن وسائل چند متر به هوا و انجام جهش، چرخش یا حرکات آکروباتیک و سپس گرفتن آن است. ژیمناست‌های ریتمیک ورزشکارانی هستند که از قدرت، سرعت، مهارت و انعطاف‌پذیری بی‌نظیری برخوردار هستند. اما آنها همچنین هنرمندانی هستند که می‌توانند زیبایی عمیق و گویا داشته باشند.
می‌توان ادعا کرد که ژیمناستیک ریتمیک ریشه در مصر باستان دارد، جایی که بیان زیبایی‌شناسی انسان تشویق می‌شود. با این حال، ریشه آن در ایده‌های جنبش و زیبایی‌شناسی قرن نوزدهم و اوایل قرن 20 است. اولین مسابقات قهرمانی جهان در سال 1963 در مجارستان برگزار شد، در همان سال ژیمناستیک ریتمیک به یک رشته فدراسیون جهانی ژیمناستیک (FIG) تبدیل شد.
ژیمناستیک ریتمیک در بازی‌های 1984 لس آنجلس به بخشی از برنامه المپیک تبدیل شد و این گروه در آتلانتا 1996 اضافه شد. از آن زمان، این رشته در سراسر جهان محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. نمایش‌ها روی یک تشک 13 متر در 13 متر با قالب‌های مختلف برای مسابقات انفرادی و گروهی برگزار می‌شود. ژیمناست‌های انفرادی چهار بار اجرا می‌کنند و هر بار از یک وسیله استفاده می‌کنند.
هر اجرا باید 75 تا 90 ثانیه باشد. در مسابقات گروهی، یک تیم پنج نفره از ژیمناست‌ها با استفاده از چند وسیله همزمان دو بار اجرا می‌کنند. هر اجرا باید بین 2 دقیقه 15 ثانیه و 2 دقیقه 30 ثانیه طول بکشد. گذر از این زمان یا بیشتر از آن، منجر به کسر 0.05 امتیاز برای هر ثانیه می‌شود. موسیقی‌ای که در هنگام اجرا پخش می‌شود نیز در ایجاد جو و سبک نقش بسزایی دارد. موسیقی باکلام برای هر گروه یک اجرا و برای هر نفر دو اجرا مجاز است.
مطالب مرتبط: معرفی ورزش مهیج ژیمناستیک ترامپولین
ماهیت این ورزش
تمرکز، هماهنگی و کنترل. استفاده سریع و ماهرانه از وسائل در قلب ژیمناستیک ریتمیک است. ورزشکاران باید مچ خود را در حرکت مداوم نگه دارند تا روبان ساتن شش متری را در قوس‌های در جریان حرکت دهند. اگر روبان زمین را لمس کند یا گره بخورد کسر امتیاز اعمال می‌شود. حلقه، ساخته شده از پلاستیک یا چوب، می‌تواند به هوا پرتاب شود و گرفته شود. برای چرخش روی بدن یا زمین یا چرخش دور دست یا سایر قسمت‌های بدن استفاده شود. هرگونه لرزش حلقه در هوا کسر امتیاز دارد. برای اجرای با استفاده از توپ کوچک لاستیکی، ظرافت و حرکات موزون و آرام به جای حرکات پویا لازم است. ژیمناست‌ها علاوه بر پرتاب و گرفتن توپ، توپ را با تسلط و به آرامی در امتداد بازوها یا پشت خود می‌غلتانند.
ژیمناست‌ها همچنین از میل‌هایی به طول 40 تا 50 سانتی‌متر و وزن هر کدام 150 گرم استفاده می‌کنند. دقت و هماهنگی در حین حرکت‌های پیچیده مانند چرخاندن یک میل در حالی که میل دیگر را به هوا پرتاب می‌کنند از اهمیت بالاتری برخوردار است. افتادن میل‌ها کسر امتیاز دارد. در مسابقات همه جانبه انفرادی ریو 2016، مارگاریتا مامون از روسیه پس از یک رقابت نزدیک با هم تیمی خود یانا کودریاووتسوا، که زودتر پیشی گرفت اما در پایان اجرای خود یک میل را انداخت، طلا را گرفت. این اشتباه به مامون فرصت بازگشت و پیروزی را داد.
چشم اندازی به بازی‌های توکیو 2020
با استفاده از سنت‌های رقص و باله اروپا، تعجب‌آور نیست که کشورهای آن قاره قدرت‌های ژیمناستیک ریتمیک هستند. روسیه با تسلط خود در ورزش‌های هنری، مدتهاست جهان را رهبری می‌کند. هم در مسابقات فردی و هم در مسابقات گروهی، روسیه در پنج بازی متوالی از سیدنی 2000 تا ریو 2016 طلا گرفته است. بعلاوه، یوگنیا کانایوا در هر دو بازی پکن 2008 و لندن 2012 در جایگاه نخست قرار گرفت. کشورهای دیگر که به طور مرتب مدال می‌گیرند شامل بلاروس و اوکراین هستند. در توکیو 2020 ، دوقلوهای یکسان دینا و آرینا آورینا آرزو دارند که سنت طلایی روسیه را ادامه دهند، و تمرینات سخت و مهارت خود را در المپیک به نمایش بگذارند. همچنین آرزو دارند به جایگاه قهرمانی لینوی اشرم، موفق‌ترین ژیمناست ریتمیک اسرائیل، دست پیدا کنند.
دیدگاهتان را بنویسید