بازی کانکویان یا کانکن، کونکن، کونکان (به انگلیسی: Conquian) به طور عمومی شکل اولیه بازی رامی است. این بازی به طور کلی تمام ویژگی‌های رایج میان انواع بازی رامی را در خود دارد.
تاریخچه
کانکن تلفظ اشتباه یک بازی مکزیکی است که در بیشتر از 50 سال در جنوب غربی آمریکا از محبوبیت بالایی برخودار بوده است. تلفظ صحیح این بازی «کانکویان» است که در مکزیک آن را با نام کانکن شناخته اند.
به مانند پوکر، مدت زمان زیادی طول کشید تا این بازی شناخته شود و در کتاب‌های معرفی بازی‌های قمار این بازی معرفی شود.
این بازی نخستین بار در سال 1900 در روزنامه نیویورک سان به عنوان یکی از بازی‌های محبوب در میان قمار بازان معرفی شد. این بازی بیشتر در میان ایالت‌های شرقی آمریکا از محبوبیت خوبی برخوردار بود.
بسیاری بر این باورند که همین مقاله روزنامه نیویورک سان در آینده به عنوان یکی از عناصر کلیدی در تهیه چارچوب بازی رامی مورد استفاده قرار گرفته است.
این مقاله روزنامه نیویورک سان مورد استقبال بسیاری از نشریه‌های انگلیسی نیز قرار گرفت و در سال 1912 نسخه هایی متفاوت از این بازی که در آن از ورق‌های جوکر هم استفاده می‌شد در کازینوها معرفی شد.
بر اساس تاریخچه بازی، این بازی معمولا با 2 نفر در بهترین حالت بازی می‌شده است. اما چهار یا پنج نفره و سه نفره دیگر انواع این بازی در طول تاریخ بوده اند.
لازم به ذکر است که تعداد نفرات بازی در قوانین و روش‌های برگزاری بازی تأثیرگذار است.
بازی کانکویان با دو بازیکن انجام می‌شود و به طور معمول این بازی با 40 کارت (یک دسته کارت 52 تایی بدون کارت‌های شماره 8، 9 و 10 که به عنوان دسته کارت 40 تایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.)
ترتیب کارت‌ها به ترتیب با ارزش بیشتر شاه، بی بی، سرباز، 7، 6، 5، 4، 3، 2 است.
در این بازی کسی که کمترین ارزش کارت را در اولین کارتی که دریافت کرده داشته باشد، اولین کارت را دریافت می‌کند. هر بازیکن 10 کارت دریافت می‌کند، کارت‌های باقی مانده رو به پشت قرار می‌گیرد.
هدف در این بازی این است که بازیکنی سریعتر 11 کارت را ملد کند و شامل آخرین کارت توزیع شده باشد.
شروع بازی
رفتار شما در بازی کانکویان تقریبا مشابه با بازی پانگینگه است، با این تفاوت که در این بازی شما نمی‌توانید کارتی که توزیع شده را در دست بازیکن نگه دارید و یا سریع باید ملد را اعلام کنید و یا آن کارت را دور بیاندازید، آن کارت نمی‌تواند در دست بازیکنان قرار بگیرد.
یک بازیکن میتواند ملدهای موجود خود را توسعه دهد و یا ملدهای جدید ایجاد کند. بازیکن میتواند یک کارت از ملدهای موجود نیز اصطلاحا «قرض» بگیرد.
این بازی زمانی به پایان می‌رسد که یک بازیکن هر 11 کارت را ملد کرده باشد. اگر ورق‌ها به پایان برسد و کسی ملد نکرده باشد، بازی به تساوی کشیده می‌شود و مبلغ شرط به دست بعدی بازی منتقل می‌شود تا برنده آن مشخص شود.
دیدگاهتان را بنویسید