چرا بازیکنان بد هم باید در پوکر برنده شوند؟

سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: روانشناسی پوکر

این یادداشت به قلم لی جونز، به چرایی برنده شدن بازیکنان بد در پوکر و تفاوت این بازی با ورزش های مختلف، می پردازد.

در یکی از بحث های اخیرم در یکی از فوروم های پوکر، یکی از دوستان نوشت: «وقتی کسی برابرم بد بازی می کند و برنده می شود، نمی توانم تحمل کنم.» این دوستم بازیکن بسیار خوبی است که در بازی های سخت پیروز می شود، ولی این منطقش را نمی توانم درک کنم.

خیلی رک می گویم: اگر بازیکنان موقع بد بازی کردن نتوانند برنده شوند، پوکر در یک شب نابود می شود.

بیایید یکی دو بازی دیگر مثل شطرنج یا تنیس را در نظر بگیریم. اگر در هر کدام از ورزش ها، ضعیف تر از رقیب بازی کنید، نابود می شوید. در 10 بازی پشت سرهم این ورزش ها، بازیکن بدتر احتمالا تمام 10 مسابقه را واگذار می کند و دیگر تمایلی برای رویارویی با آن رقیب نخواهد داشت. از این رو، تصادفی نیست که در بازی های رقابتی آماتوری تنیس و شطرنج، پول کمی صرف شرط بندی می شود.

با این حال، داستان در پوکر فرق می کند. میلیون ها آماتور این بازی را در شرایطی برابر مقابل بازیکنان برتر انجام می دهند که شامل حرفه ای ها هم می شود. می گویم شرایط برابر، چون بازیکنان برتر هیچ وقت حتی یک دلار هم به بازیکنان ضعیف تقدیم نمی کنند، هیچ امتیازی نمی دهند و هیچ سربازی را بیرون نمی گذارند.

خب، پس چرا باید بازیکنی مبتدی و آماتور بخواهد پولش را در مواجهه با هیولاهای دنیای پوکر، که برای دلار به دلارش زحمت کشیده، به ریسک بگذارد؟

به خاطر این است که گاهی اوقات آدم ها دستی را بد بازی می کنند و به هدف مورد نظرشان می رسند. گاهی اوقات حتی 5 دست پشت سرهم را هم افتضاح بازی می کنند، ولی باز هم می برند. سیصد دلار صرف ژتون ورودی (Buy-in) می کنند، ولی موقع خروج 1500 دلار نقد می کنند و پیش خودشان فکر می کنند چرا تا حالا، اوقات فراغتشان را صرف چیزهای دیگر کرده اند.

شاید ندانند دستی را چقدر بد بازی کرده اند و اینکه حرفه ای ها ممکن است بالای صندلیشان، قلابی ذهنی آویزان کرده باشند. شاید کتاب های پوکر را نخوانده و ویدیوهای آموزشی را ندیده اند و هیچ وقت مربی نداشته اند. شاید قوانین را بدانند، ولی از استراتژی ها خبری ندارند. شاید فکر کنند خوب بازی می کنند، ولی این طور نیست. شاید هم شور و شعفشان به خاطر بردهای گهگاهی است که نصیبشان می شود. منظورم این است که به نظرم، اینکه یک عدد را در رولت انتخاب کنید و توپ بعد از چرخش دقیقا همان جا بیفتد، حس خیلی خوبی دارد. آدم ها به دلایل بسیار، در پوکر ضعیفند.

با این حال، اگر بازیکنان خیلی ضعیف گاهی اوقات برنده نشوند، چه اتفاقی رخ می دهد؟ در حکومت شطرنج و تنیس گیر خواهیم افتاد. بازیکنان خوب بلافاصله ضعیف ترها را شکست می دهند. بازیکنان بهتر از پس بازیکنان خوب برمی آیند و برترین ها، بازیکنان بهتر را محو می کنند. قبل از اینکه بخواهید تغییر دسته کارت را اعلام کنید، بازیکنان درجه یک پوکر، که تعدادشان بسیار اندک است، تمام پولتان را مال خودشان می کنند و همان جا است که پوکر نابود می شود. وقتی دست را خیلی خوب بازی می کنید، ولی رقیبی وجود دارد که با وجود بازی افتضاح، پات را مال خود می کند، خونسرد ماندن اصلا راحت نیست. نمی دانم این توصیه به شما کمک می کند یا نه، ولی من به شخصه سعی می کنم خود را در جای برنده قرار دهم. شاید برای لحظه ای، احساس خوش شانسی کند. یکی از زیبایی های پوکر این است که هر دست، یکی پات را می برد و خوشحال است. شادی به سختی در دنیای ما به دست می آید؛ پس یاد بگیرید از شور و شعف آن بازیکن لذت ببرید حتی اگر با ضرر مالی خودتان همراه بوده است.

همچنین به یاد داشته باشید همین بی عدالتی غیرقابل توضیح در بازی محبوبمان است که روز به روز، هفته به هفته و سال به سال، همواره بازیکنان جدیدی وارد کازینوها می کند، دسته های کارت را بُر می زند و پات ها را پُر می کند. پس زنده باد بازیکنان بد در پوکر!

مطالب مرتبط: