آموزش پیش بینی فوتبال آمریکایی

شرط بندی روی فوتبال آمریکایی به مانند سایر شیوه‌های شرط بندی کار آسانی نیست. برای گذاشتن پول روی این ورزش باید آن را به دقت دنبال کنید، با قوانین به طور کامل آشنا باشید، تفاوت‌ها را بشناسید و تیم‌ها و بازیکنان را بشناسید.

آشنایی با فوتبال آمریکایی

یک ورزش گروهی نزدیک به راگبی است که در ایالات متحده طرفداران بسیار زیادی دارد. سوپربول مهم‌ترین بازی این ورزش است که سالیانه به عنوان فینال مسابقات لیگ NFL برگزار می‌شود. سالیانه بیشترین میزان شرط بندی آمریکایی‌ها روی سوپربول است و افراد شرط های سنگینی روی آن می‌بندند. به جز آمریکا، کشورهایی نظیر کانادا، بسیاری از کشورها اروپایی و همینطور ژاپن و اسرائیل نیز لیگ فوتبال آمریکایی دارند. به طور کلی فوتبال آمریکایی نیز مانند راگبی، فوتبال استرالیایی و فوتبال کانادایی از فوتبال (ساکر) منشعب شده است اما در گذر تاریخ، تفاوت‌های این ورزش‌ها با یکدیگر بیشتر شده است.

با وجود شباهت‌های خاستگاه، فوتبال آمریکایی تفاوت‌های بسیاری با فوتبال و راگبی دارد که آنها را می‌توان در دسته‌های زیر جا داد: بازیکنان کلاه و محافظ شانه دارند، آفساید وجود ندارد پس پاس رو به جلو در هر شرایطی مجاز است، تعویض‌ها نامتناهی است، پست‌های فراوان و تخصصی برای بازیکنان هر نقطه زمین وجود دارد، تیم مدافع هم می‌تواند امتیاز بگیرد و در پایان این که زمین علامت‌گذاری شده است. طول زمین فوتبال آمریکایی 110 متر در 49 متر است و هر ده یارد طول زمین خطکشی شده است. بازی از خط پنجاه یارد در وسط زمین آغاز می‌ششود و هفت داور از جمله دو داور در داخل زمین به آن نظارت می‌کنند.

اولین باری که این ورزش انجام شد را سال 1869 می‌دانند که دو تیم دانشگاهی راتجرز و پرینستون با هم مسابقه دادند. هر تیم بیست و پنج بازیکن داشت و توپ گرد بود و اجازه برداشتن و حمل آن را با دست نداشتند. باید توپ را با پا، سر یا سایر اعضای بدن به حرکت درمی‌آوردند. راتجرز آن بازی را 6-4 برد. این بازی در سطح دانشگاهی چند سالی انجام شد و قوانین بر اساس قوانین مطبوع دانشگاهی انجام می‌شد که بازی در آن انجام می‌پذیرفت. از سال 1973 قوانین دانشگاهی یکپارچه شد. هر تیم بیست بازیکن می‌توانست داشته باشد و زمین 122 در 76 بود. هاروارد سرانجام دانشگاهی بود که تغییرات اساسی را با نگاهی به راگبی اعمال کرد و بازیکنان اجازه لمس توپ با دست و حمل آن را پیدا کردند. بعدها طی یک بازی بین دانشگاهی کانادایی و آمریکایی، بازیکنان آمریکایی قوانین کانادایی که شامل 11 بازیکن می‌شد و توپ آن به صورت بیضی بود را ترجیح دادند. قوانین تغییر کرد و در آمریکا نیز فوتبال به همان سو رفت و قوانین راگبی یونیون به رشته تحریر درآمد. بازیکن دانشگاه ییل، والتر کمپ را پدر فوتبال آمریکایی می‌دانند. تغییرات در سال 1880 با تلاش‌های او ثمره داد و تعداد بازیکنان از 15 به 11 کاهش یافت. دوره حرفه‌ای این بازی را از روز 12 نوامبر 1892 می‌دانند که تیم allegheny برای حضور در یک بازی، 500 دلار به بازیکنی به نام ویلیام هالفینگر پرداخت کرد.

قوانین فوتبال آمریکایی

یازده بازیکن هر تیم در فوتبال آمریکایی به شکل بالا برابر هم، بازی را آغاز می‌کنند. یک تیم (که توپ را دارد) در موقعیت حمله و تیم دیگر در موقعیت دفاع است. مالکیت به صورت نوبتی است. چیزهایی مالکیت را تغییر می‌دهد تا زمان رخ ندادن آن مسائل، توپ در دسترس تیم حمله‌کننده قرار دارد. تعداد بازیکن حاضر در زمین هر تیم 11 است ولی تعداد کل بازیکنان هر تیم می‌تواند تا 53 نفر باشد. بازیکنان در سه دسته دفاع، حمله و حالت ویزه تقسیم‌بنده می‌شوند و مربی دائما آنها را تعویض می‌کند. کل زمان بازی 60 دقیقه است که در دو نیمه سی دقیقه‌ای و در چهار کوارتر 15 دقیقه صورت می‌گیرد. با این حال با توجه به زمان‌های مکث و استراحت، زمان هر بازی به حدود سه ساعت می‌رسد.

سکه در ابتدا مالکیت را مشخص می‌کند. تیم برنده در سکه انتخاب می‌کند که اول می‌خواهد حمله کند یا دفاع کند. اگر تیم برنده در سکه حمله را انتخاب کند، تیم دیگر زمین را انتخاب می‌کند. تیم دفاع‌کننده بازی را شروع می‌کند و توپ را به طرفین یا زمین حمله پرتاب می‌کند. یکی از بازیکنان تیم حمله‌کننده توپ را می‌گیرد و حمله شروع می‌شود. پس از یک یا چند پاس، توپ به بازیکنی می‌رسد که قصد به دل حریف زدن را دارد. تیم دفاع با نفرات خود سعی می‌کند جلوی این بازیکن حمله‌کننده را بگیرد یا حتی حواسش به سایر نفرات باشد که با یک پاس غافلگیر نشود. وقتی بازیکن صاحب توپ زمین بخورد (عملا خطایی وجود ندارد) بازی در مرتبه بعد از همان مکان آغاز می‌شود.

تیم حمله‌کننده چهار فرصت دارد که توپ را از ده یاردی منطقه‌‌ای که توپ فرود آمده رد کند وگرنه مالکیت عوض می‌شود. هر دور، بازیکنان دور هم جمع می‌شوند و تاکتیک‌ها به کار گرفته می‌شود. بازیکن center تیم حمله‌کننده توپ را از لای پای خود برای بازیکن پست کوارتربک (شبیه به هافبک میانی توپ‌پخش‌کن در فوتبال) پرتاب می‌کند و حمله اینطور شروع می‌شود. تیم حمله با پاس، دویدن (run) یا سایر شیوه‌های سعی می‌کند توپ را به جلو ببرد. تیمی که در دفاع است، معمولا با بازیکنان سریع و قوی خود برای دفاع تلاش می‌کند و سعی می‌کند با تکل زدن (با پا، دست یا سد کردن بدن) حریف با از پیشروی بازدارد. اگر کوارتربرک تعلل کند (در حالی که عقب تر از خط شروع قبلی ایستاده) توپ را لو بدهد و به زمین بخورد، این یک امتیاز بزرگ برای تیم مدافع است.

اگر پس از سه نوبت حمله، تیم‌ حمله کننده نتوانسته باشد از منطقه ده یارد جلوتر برود، معمولا در تلاش چهارم شوت زدن به سمت دروازه حریف را انتخاب می‌کند. اگر فاصله زیاد باشد، عمدتا ترجیح می‌دهند تنها توپ را به نقطه‌ای دور پرتاب کنند که به این کار punt می‌گویند. اینطور تیم مدافع، در دور بعدی که نوبت حمله‌اش باشد، از نقطه‌ای دورتر تلاش برای چهار حمله خود را آغاز خواهد کرد. به چند شیوه می‌توان در این بازی به امتیاز رسید. تاچ‌داون مهم‌ترین حالت است که با رسیدن بازیکن تیم حمله به منطقه مشخص شده در انتهای زمین حریف رخ می‌دهد. با این عمل، تیم حمله شش امتیاز می‌گیرد. البته هر تیمی که تاوچ‌داون می‌کند، می‌تواند یک دور دیگر نیز حمله کند و این جایزه تاچ‌داون است. همین حمله هم به دو شیوه اتفاق می‌افتد: اولی که فیلدگل نام دارد مانند پنالتی در سایر رشته‌ها است. حالت دوم حمله از منطقه نزدیک به ناحیه گل حریف. حالت اول یک و حالت دوم در صورت به ثمر نشستن دو امتیاز دارد. یک مدل دیگر از فیلدگل نیز زمانی است که تیم حمله کننده سه شانس را از دست داده اما در فاصله‌ای نه چندان دور از دروازه حریف است که شوت زدن به آن سو را ترجیح می‌دهد و در صورت گل شدن سه امتیاز می‌گیرد.

از سایر شیوه‌های تغییر مالکیت می‌توان به وقتی اشاره کرد که تیم حمله کننده به امتیاز برسد و بعد باید توپ را برای حریف پرتاب کند. حالت دیگر از دست رفتن محدودیت چهار حمله است که در صورت عدم کسب امتیاز، جای تیم حمله و دفاع عوض می‌شود. حالت سوم وقتی است که تیم دفاع بتواند پاسِ بازیکنان حریف را به دست بیاورد و توپ‌گیری رخ دهد. یک حالت دیگر نیز fumble نام دارد؛ به این معنی که اگر بازیکن مدافع طوری به بازیکن مهاجم برخورد کند که توپ از دست او خارج شود و روی زمین بیفتد، بازیکنِ هر تیمی که توپ را صاحب شود، تیم حمله کننده جدید است.

مسابقات NFL

مسابقات فوتبال آمریکایی ایالات متحده موسوم به ان اف ال، از 1920 تاکنون برگزار می‌شود. تا چند دهه سر و شکل مسابقات ابتدایی بود و قانون این بود که هر فصل حداقل باید 12 بازی در فصل عادی انجام دهد. قوانین در ادامه چند مرتبه تغییر کرد و تعداد بازی‌های به 11، در 1961 به 14 بازی و 1978 به 16 بازی رسید. مسابقات بین سال 1933 و 1966 مانند NBA در دو کنفرانس برگزار می‌شد و برنده‌های هر کنفرانس بازی فینال را انجام می‌دادند. در 1967 مسابقات به 4 کنفرانس افزایش یافت و برنده‌های هر کنفرانس به یک پلی آف دو دوره می‌رفتند. در سال 1970 لیگ به دو کنفرانس و سه لیگ در هر کنفرانس با 26 تیم تغییر کرد. پلی آف نیز به هشت تیم (دو تیم با بهترین درصد برد و شش قهرمان هر لیگ) گسترده‌تر شد. در 1990 تعداد تیم‌های با وایلدکارت زیاد شد و به 12 تیم رسید. در سال 2002 NFL به 32 تیم افزایش یافت و هر کنفرانس شامل چهار لیگ متفاوت چهار تیمه‌ شد.

مسابقات هر ساله بین سپتامبر تا فوریه برگزار می‌شود و لیگ کوتاهی به شمار می‌رود.

شرط بندی روی فوتبال آمریکایی

از آنجا که با یک ورزش آمریکایی روبرو هستیم، ضرایب شرط بندی فوتبال آمریکایی عمدتا به صورت ضرایب آمریکایی نوشته می‌شود. با نزدیک‌تر شدن بیشتر سایت‌های شرط بندی و لیگ‌های ورزشی و فروش دیتا، حالا شیوه‌های بسیار متنوع‌تری برای شرط بندی روی فوتبال آمریکایی وجود دارد.

شرط بندی روی اختلاف

محبوب‌ترین شیوه شرط بندی روی فوتبال آمریکایی Point Spread است که به تفاوت امتیاز دو تیم طبق بررسی بوکمیکر می‌پردازد. در لاین شرط بندی برای مثال می‌توانید روی اختلاف 3 در بازی تیم اول برابر تیم ب (با این تفاوت که فیووریت بر آندرداگ فائق آید) شرط بندی کنید. سایت شرط بندی عدد اختلاف را روی جایی در نظر می‌گیرد که به نظرش 50-50 برسد و نیمی از مردم روی بالای آن و نیمی روی پایین آن شرط بندی کنند. با این حال از آنجا که همیشه احتمالات وجود دارد، گاهی آندرداگ پیروز می‌شود و بسیاری می‌بازند.

به تصویر بالا نگاه کنید. سایت شرط بندی در خصوص بازی تیم‌های دالاس کوبویز و واشنگتن رداسکینز، تیم واشنگتنی را تیم فیووریت (تیمی که شانس پیروزی است) در نظر گرفته و شرط بندی به این صورت است که اگر شرط تیم واشنگتنی را بردارد (با ضریب 1.91) تنها در صورتی برنده هستید که مهمان با بیش از 6 اختلاف برنده شود. حالت بالایی وقتی برنده است که دالاس با فاصله‌ای کمتر از 6.5 اختلاف شکست بخورد. حدسِ سایت شرط بندی این است که پنجاه درصد روی حالت اول و 50 درصد روی حالت دوم شرط بندی می‌کنند و از آنجا که ضریب 1.91 (کمتر از 2) است، پس سود 9 درصدی خود را خواهد داشت. عمدتا ضریب شرط بندی points spread در فوتبال آمریکایی حدود 1.90 تا 1.95 است که البته جابجایی این ضرایب در ساعات پیش از بازی (با توجه به مصدومیت‌ها و غیره) مرسوم است.

بالا و پایین

یکی دیگر از شیوه‌های محبوب شرط بندی در فوتبال آمریکایی، شرط روی بالا و پایین است که با آن در تمام شیوه‌های شرط بندی ورزشی روبرو هستیم. در این نوع شرط بندی، روی این می‌بندید که هر تیم چقدر امتیاز می‌گیرد یا جمع امتیاز دو تیم بالاتر یا پایین‌تر از چه عددی است. شکل کلاسیک شرط بندی اور و آندر فوتبال آمریکایی به شکل زیر است:

دوباره برای هر بخش آن، عمدتا چیزی حدود ضریب 1.9 داریم و بوکمیکر انتظار دارد پنجاه درصد بالای این عدد و پنجاه درصد پایین آن شرط بندی کنند.

شرط بندی مانی لاین

کاری به هندیکپ و امتیازات ندارد. تنها مسئله مهم تیم برنده است. در اینجا دیگر بحث 50 درصد و ضرایب نزدیک به هم وجود ندارد. عمدتا ضرایب دو تیم در این قسمت تفاوت زیادی با هم دارند و فیووریت و آندداگ مشخص‌تر است.

برای مثال در دیدار دو تیم نیویورک جینتس و کلیولند براون، شانس پیروزی میزبان از نظر سایت شرط بندی بسیار بالاتر است. با این حال ورزش است و گاهی تیم‌های آندرداگ برنده می‌شوند.

شرط روی آینده

در فوتبال آمریکایی هم می‌توانید روی برنده‌های شرط بندی کنید. برای مثال:

• چه تیمی برنده سوپربول می‌شود
• چه تیم‌هایی در کنفرانس‌ها قهرمان می‌شوند؟
• چه تیمی در هر گروه قهرمان می‌شود؟
• باارزش‌ترین بازیکن لیگ؟
• قهرمان مسابقات دانشگاهی و …

شیوه‌های شرط بندی دیگر

وقتی صفحه شرط‌های یک بازی فوتبال آمریکایی را در سایتی معتر برای شرط بندی باز می‌کنید، با لیستی طولانی روبرو می‌شوید. برخی از این شرط ها از این دست هستند:

• اختلاف نتیجه
• نتیجه پایان نیمه اول
• تعداد تاچ‌داون
• اولین تاچ‌داون
• تاچ‌داون کردن یک بازیکن خاص
• اولین امتیاز چطور به دست می‌آید؟
• برنده اولین کوارتر
• برنده اولین نیمه
• بازیکن خاص چند متر با توپ می‌دود؟
• دورترین فاصله منجر به فیلدگل
• دورترین شروع منجر به تاچ‌داون
• نزدیک‌ترین تاچ‌داون
• تعداد پنالتی‌ها
• تعداد ترن‌اور

نتیجه گیری

با یکی از سخت‌ترین ورزش‌های جهان برای پیروزهای پیاپی در شرط بندی روبرو هستیم. با وجود دشواری‌ها، بسیاری هستند که با شرط بندی روی nfl و ncaa به سود هنگفتی می‌رسند. جهت پیروزی در شرط بندی فوتبال آمریکایی همان توصیه‌هایی را انجام می‌دهیم که همیشه انجام می‌دهیم:

• وقتی شرط بندی کنید که ارزش داشته باشد؛ نیازی به استرس بی‌مورد بابت شرطی که از آن مطمئن نیستیم وجود ندارد
• برای شرط بندی آماده باشید
• فوتبال آمریکایی و سایت‌های مختلف را برای شرط بندی بشناسید
• روی تیمی شرط ببندید که آن را می‌شناسید
• مدیریت سرمایه داشته باشید
• تمام شرط های خود و درصد‌های پیروزی و شکست خود را ثبت کنید
• به آمارهای تیم‌ها به صورت آپدیت دسترسی داشته باشید