سلسله مطالبآموزش پوکرمجله بخت و اقبال:روانشناسی پوکر
این یادداشت به قلم جاناتان لیتل، از جمله چهره های مشهور دنیای پوکر، نوشته شده و در خصوص اشتباه ذهنیتی مهم بازیکنان این بازی است.
مدتی قبل مشغول نوشتن کتابی در خصوص پوکر بودم و از همین رو، زمانی را صرف شرکت در بازی های یک به 2 دلاری (شروط اجباری) هولدم نامحدود کردم. در حالی که بسیاری شیوه بازی جالب دیدم، امروز می خواهم از ذهنیت اشتباهی که خیلی از رقبا داشتند، صحبت کنم. اگر بتوانم تنها یک چیز به آنها یاد بدهم این است که از اهمیت دادن به از دست دادن پول در موقعیت های روتین و رایج، دست بردارند. در یکی از بازی ها، در موقعیت میانی، کارت های زیر نصیبم شد:
به 7 دلار افزایش دادم و بازیکنی سفت (بازی کردن تعداد کمتری از دست‌ها نسبت به میانگین بازی یا بازیکن‌ها) و منفعل (سبک بازی که مشخصه‌ی آن چک دادن و کال کردن است) 60 ساله، از شرط کوچک با 60 دلار آل-این کرد. به راحتی کال کردم و رقیب جفت 10 رو کرد. زمین به شرح K-8-6-7-10 چیده شد و پات نصیب رقیب شد.
در ذهنم هیچ چیزی برای بررسی در این دست وجود نداشت. با سناریوی ساده آل-این و کال روبرو بودیم که هر دو بازیکن خوب بازی کردند. با این حال، از این که هیچ کس در دور میز حس مشترکی با من نداشت، تعجب کردم.
بعضی بازیکنان سعی می کردند به خاطر باخت بدی که داده ام، دلداری ام بدهند. باید واضح باشد که وقتی آل-این می کنید، ترتیب رو شدن کارت ها از دسته نباید هیچ اهمیتی برایتان داشته باشد. بعضی ها هم مشغول تبریک به رقیب بودند چون پولش را با دست ساخته شده (دستی که برای بردن نیاز به بهبود ندارد در مقابل دست قرعه مثل پای رنگ یا استریت که باید با آمدن کارت مطلوب کامل شود) بدست آورده بود در حالی که من تنها دست قرعه (دست قرعه وقتی است که بازیکن شانس ارتقای دستش به یک دست خیلی قدرتمندتر را دارد ولی مستلزم این است که کارت های مورد نظرش در فلاپ، ترن، یا ریور بیاید) داشتم. این هم احمقانه است، چون با توجه به اینکه رقیب تصمیم گرفت تنها با 30 شرط بزرگ بازی کند، هر دو دست تقریبا اعلا بودند. اینکه یکی از دست ها جفت بود و دیگری نه، بی ربط است. تنها چیزی که مهم است این است که هر دو دست 50 درصد مواقع برنده می شوند.
همچنین برایم جالب بود که سایر بازیکنان به پاتی که هر دو بازیکن 30 شرط بزرگ در آن گذاشته بودند، این قدر اهمیت می دادند. در بازی های نرخ بالا، بسیاری از بازیکنان حداقل 200 شرط بزرگ در جریان یک بازی طولانی وسط می گذارند و کسی آب توی دلش تکان نمی خورد. با این حال، در بازی های نرخ پایین، همه بازیکنان وقتی کسی چیزی بیشتر از 20 شرط بزرگ از دست می دهد، شروع به دلداری کردند. هیچ کدام از بازیکنان دور میز انگار نمی دانستند بالا پایین شدن در پوکر اجتناب ناپذیر است.
به جای پذیرش این واقعیت، بسیاری از بازیکنان آماده بودند وقتی مطمئنند بهترین دست گیرشان آمده، پول بزرگی وسط بگذارند. این مساله باعث می شد همه شان استراتژی واضح و مشخصی را دنبال کنند که سبب می شد من بدون ریسک کردن در پات های بزرگ، همه پات های متوسط و کوچک را مال خود کنم.
موقع پوکر باید بپذیرید برد و باخت پات ها امری طبیعی است. اگر برنامه شما انتظار کشیدن برای ناتس (بهترین دست ممکن) و اقدام رقبا به خالی کردن جیب شان برای شما است، شما فقط می توانید شروط اجباری را بدست آورید که همان را هم باید به عنوان رِیک (درآمد کازینو) تقدیم کنید مگر اینکه همه رقبایتان دیوانه باشند که من در تمام بازی های یک به 2 دلاری ام، تنها یک نفر به این شکل دیدم.
برای اینکه بتوانید رقبایتان را در بازی های نقدی نرخ پایین نابود کنید، وقتی کسی علاقه ای برای بردن پات نشان نمی دهد، بتوانید کمی پا را فراتر از اصول همیشگیتان بگذارید. همچنین وقتی می بینید رقیب خیلی به کارت هایش علاقه نشان می دهد، باید بتوانید فولدهای بزرگی صورت دهید.
در جریان آن روزها فهمیدم چون رقبا با حساب بانکی کوچکی بازی می کنند، در خصوص تمام باخت ها واکنش نشان می دهند. اگر تنها 500 دلار در بانک داشته باشید و 200 دلار آن را برای پوکر بیرون بکشید، کاملا قابل درک است که چرا باید به بالا پایین های بازی، واکنش نشان دهید. می توانم تصور کنم حتی حرفه ای ها هم اگر قرار باشد 40 درصد درآمدشان را وسط بگذارند، چطور عقلشان را از دست می دهند. حتی اگر خیلی از بازیکنان شیوه بازی ای در پیش گرفته باشند که حاکی از عدم تمایلشان به قمار داشته باشد، تصمیمات مربوط به حساب بانکی کوچکشان، چیز دیگری نشان می دهد.
یادگیری تفکر در قالب سهم شانس (ارزش مورد انتظار دست یک بازیکن از لحاظ ریاضی در یک دست پوکر، که از طریق ضرب میزان پول موجود در پات در احتمال برد بازیکن محاسبه می‌شود) به جای دلارها، از جمله بهترین راه ها برای جلوگیری از ترس از دست دادن پول است. اگر بدانید وقتی به جای کارت های زیر:
با جفت آس آل-این می کنید، پولتان را جای خوبی سرمایه گذاری کرده اید، در بلندمدت یک برنده خواهید بود و در نتیجه اهمیتی به برد و باختی خاص نمی دهید، چون می دانید در قالب سهم شانس، سود کرده اید.
بسیاری از کسانی که روبرویشان بازی کردم، به جای خوشحالی از تصمیمات درستشان، وقتی تصمیمی غلط می گرفتند، بیش از حد نارضایتی بروز می دادند. وقتی با سهم شانسی 77 درصدی آل-این می کنید، باید بدانید تنها همین قدر شانس برد دارید و بردتان 100 درصد نیست. به این معنا است که در 23 درصد موارد خواهید باخت.
رقبایم تماما این مفهوم را درک نکرده و نپذیرفته بودند. اگر می خواهید به سطوح بالا برسید، باید بتوانید با بالا پایین های همیشگی بازی کنار بیایید؛ جایی که تغییرات بزرگتر هم خواهد بود، چون سطح مهارت بالاتر است و شیوه بازی شل-تهاجمی (سبک بازی شل و تهاجمی که در آن بازیکن دست های شروع زیادی را بازی می‌کند و رِیز‌های کوچک زیادی انجام می دهد به امید اینکه حریفانش را از دور بازی خارج کند) بیشتر دیده می شود. اگر هر بار که در وسط بازی پات را از دست دهید، دیوانه شوید، به احتمال خیلی بالایی در مسیرتان شکست خواهید خورد.
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید