سلسله مطالبآموزش پوکرمجله بخت و اقبال: روانشناسی پوکر
حقیقت این است که همه انسان ها دچار اشتباه می شوند و پوکر هم در این زمینه مستثنی نیست. حتی ربات های فوق هوشمند پوکرباز هم در دست خوانی یا مواجهه با بلوف، مرتکب اشتباه شده اند و خب نشان می دهد، هیچ ذهنی در امان از خطا نیست.
این یادداشت به قلم رابرت وولی، برای کسانی است که تجربه بازی خانگی و آنلاین پوکر را دارند، ولی در کازینو بازی نکرده اند. فضای این مکان ها می تواند متفاوت باشد. در بازی های خانگی احتمالا همه را به خوبی می شناسید و شوخی های صمیمانه ای هم بعد از هر اشتباه بین نفرات حاضر رخ می دهد، ولی کسی دیگری را تحقیر نمی کند. در بازی آنلاین بهتر هم هست. احتمالا هیچ کس متوجه اشتباهتان نمی شود و اگر هم بشود، کسی شما را نمی شناسد. می توانید بلافاصله میز خود را عوض کرده و وانمود کنید چنین چیزی رخ نداده است.
در بازی های حضوری اما با تعداد زیادی غریبه پای میز می نشینید و کسی دوست ندارد در چنین فضایی، کودن به نظر برسد. با این حال، ارتکاب اشتباه اجتناب ناپذیر است. دیر یا زود هر کس ممکن است اشتباهات خنده داری مرتکب شود که همه از آن خبردار می شوند. اینکه در چنین موقعیت هایی چه رفتاری نشان دهید، مهم است، ولی مهم تر اینکه قبل از آن، در خصوص رفتار احتمالیتان فکر کنید. اجازه بدهید 3 نمونه را باهم بررسی کنیم که هر کدام واکنش متفاوتی برای مواجهه با اشتباهات پای میز پوکر است:
واکنش اول: احساس شرم
اول داستانی در مورد خودم برایتان تعریف می کنم. در روزهای بسیار قدیمی دوران پوکرم، تمام چیپ هایم را در شرایطی که هیچ چیز، حتی یک جفت ناقابل، نداشتم، وسط گذاشتم. حواستان باشد که قصد انجام بازی تهاجمی را نداشتم و بلوف بدموقع هم نزده بودم. داشتم بدون هیچ چیز، بلوف آل-این می زدم. دستم را اشتباه دیده بودم!
رقیب کارت هایش را نشان داد و من با غرور خاصی اقدام به نشان دادن استریت خود، که به راحتی دست او را شکست می داد، کردم. آن موقع بود که فهمیدم، استریت من، یک کارت کم دارد. تمام چیپ هایم از دست رفت و از تورنمنت حذف شدم.
واکنشم؟ بلند شدم، برگشتم و بدون گفتن کلمه ای به کسی، به سریع ترین شکل ممکن از آنجا خارج شدم. آن قدر خجل بودم که فکر می کردم هیچ وقت دیگر نمی توانم در آن سالن پوکر آفتابی شوم. البته این کار را کردم و اگر کسی هم من و اشتباه مهلکم را به یاد داشت، ادب اجازه نمی داد یادآوری کند. خب، این یکی از راه های مواجهه با اشتباه است. قبول دارم که بهترین راه نیست، ولی بدترین هم به حساب نمی رود.
واکنش دوم: گرفتن انگشت ملامت به سمت بقیه
داستان دوم در مورد دستی است که شاهد آن بودم، ولی بازی نمی کردم. بازیکن اول در طول دست، مشغول شرط بندی و بازیکن دوم مشغول کال کردن او بود. چیدمان نهایی به شرح A4345 بود. بازیکن اول 40 دلار در ریور شرط کرد. بازیکن دوم مدتی تامل کرد و بعد 8 چیپ قرمز (5 دلاری)، را خیلی جلوتر از خط شرط بندی (Betting Line)، وسط میز گذاشت که کال واضحی بود (همه سالن های پوکر از خطوط شرط بندی روی میز استفاده نمی کنند، ولی این یکی چنین چیزی داشت که برای تعریف منطقه جغرافیایی شرط قانونی مورد استفاده قرار می گیرد).
در ادامه بازیکن دوم، حرکت غیرمعمولی انجام داد که کاملا قانونی بود. او به جای انتظار برای رو کردن کارت ها از سوی رقیب، اول کارت های خود را نشان داد. او A9 داشت که دو جفتی با آس و 4 برایش می ساخت. بازیکن اول انگار وسط گذاشته شدن چیپ های بازیکن دوم را ندیده بود و به اشتباه فکر کرد او تسلیم شده و کارت هایش را برای همین رو کرده است؛ این در حالی بود که کارت های بازیکن دوم همچنان روی میز به رو قرار داشت. در ادامه، بازیکن اول یکی از کارت هایش (3) را نشان داد و بعد 2 کارتش را به سمت دیلر، هدایت کرد. دیلر هم آن ها را به داخل دسته کارت ها برگرداند و پات را به سمت بازیکن دوم هل داد.
در این لحظه، بازیکن اول به وضوح تحریک شده و ادعا کرد پات مال او است. چنین رفتاری برای ما گیج کننده بود، چون کاملا مشخص بود تسلیم شده و کارت هایش را ریخته است. با این حال، ادعا کرد دست فول هاوس داشته است (که به نظرم راست می گفت) و اینکه بازیکن دوم فولد کرده است.
او سعی کرد پات را از زیر دست دیلر بیرون بکشد که به تندی دستش پس زده شد. بعد سعی کرد کارت هایش را از دسته کارت ها بردارد. دیلر با یک دست پات و با دست دیگر، اقدام به حفاظت از دسته کارت ها کرد و ناامیدانه مسئول سالن را صدا زد. مسئول سالن، تصمیم قانونی واضح را گرفت و پات را در اختیار بازیکن دوم قرار داد؛ او تنها بازیکنی بود که دستش هنوز روی میز بود و همه آن را دیده بودند.
بازیکن اول انگشت ملامتش را سمت هر کسی غیر از خودش گرفت. او ادعا کرد بازیکن دوم با عدم اعلام شفاهی تصمیمش، قصد فریبکاری داشته است. همچنین گفت دیلر به خاطر عدم اعلام تصمیم بازیکن دوم، مقصر بوده است. مسئول سالن را هم به خاطر گرفتن طرف بازیکن دوم (که از مشتریان همیشگی سالن بود)، متهم کرد. اصرار می کرد که دست بهتر را داشته است وگرنه چرا باید چنین شرط بزرگی در ریور پست می کرد؟ انگار او هم همانند ربات فوق هوشمندی که شرحش رفت، چیزی از بلوف در پوکر نمی دانست!
خلاصه اینکه، او با وجهه یک انسان کاملا بی شعور، با اشتباهش مواجه شد در حالی که اشتباه رخ داده 100 درصد تقصیر خودِ خود او بود.
واکنش سوم: ادامه دادن به بازی
آخرین نمونه مربوط به دستی است که در سال 2007 با آن مواجه شدم. یکی از بازیکنان دور میز هرگز در کازینو پوکر نکرده بود. او با افزایشی 80 دلاری مواجه شد. می خواست ببیند اگر کال کند و ببازد، استکش به چه شکلی درمی آید. برای همین، به اندازه 80 دلار از چیپ هایش شمرد و کنار گذاشت. بعد به استکش نگاهی انداخت و گفت: «نه، فکر نمی کنم بتونم کال کنم».
با این حال، مشخص بود که اقدام به شمردن و جدا کردن چیپ ها به معنای کال بود و دیلر اعلام کرد قبلا با حرکتش کال کرده و نمی تواند آن را تغییر دهد. مشخص بود اشتباهی غیرعمدی رخ داده است. در پاسخ گفت: «باشه. متاسفم. نمی دونستم. اشتباه از منه. هر کاری لازمه بکنید». دست را از دست داد، چیپ های بیشتری خرید و گفت: «خب، اینم یه راه برای یاد گرفتن قوانینه!» و بعد به این حرف خود خندید.
اصلا نسبت به رفتاری که در مواجهه با اشتباهم در حکایت اول داشتم، احساس غرور نمی کنم. ای کاش، وقار و شوخ طبعی بازیکن داستان آخر را آن موقع به همراه داشتم. با این حال، حداقل شان خود را به اندازه بازیکن حکایت دوم پایین نیاوردم و حماقت خود را با ملامت دیگران، بیشتر نمایان نکردم.
وقتی اولین اشتباه بارز خود را در سالن پوکر مرتکب می شوید (که به شما قول می دهم پیش خواهد آمد)، چطور می خواهید با خجالت ناشی از آن روبرو شوید؟ عصبانی می شوید و جنجال راه می اندازید؟ سرتان را پایین می اندازید و با حقارت بیرون می روید؟ یا اشتباهتان را می پذیرید، به خودتان می خندید، درس خود را فرا می گیرید و به بازی ادامه می دهید؟ آیا لازم است تشریح کنم دوست دارم کدام یکی را انتخاب کنید؟
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید