دسته‌بندی‌ها: آموزش

چطور در پوکر، جفت پایین را به بهترین شکل ممکن بازی کنیم؟

سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: انواع استراتژی پوکر

در این یادداشت به قلم جاناتان لیتل، به چگونگی بازی مناسب با جفت پایین در پوکر خواهیم پرداخت:

اخیرا در مورد دستی در هولدم نقدی نامحدود $10/$5، شنیدم که در آن یکی از شاگردانم خیلی خوب نشان می دهد چطور بازی نزدیکی با جفت پایین باید انجام داد. با اینکه در نهایت پات را واگذار کرده، خیلی خوب بازی کرده است.

بازیکنی شُل (بازیکنانی که اکثر دست هایشان را بازی می کنند) از استک فعال 1000 دلاری اش، از موقعیت اولیه در میزی هفت نفره، پات را به 30 دلار افزایش می دهد و بازیکن ما به نام باب، با جفت 10 به شرح عکس زیر، در موقعیت دوم، در شرط سوم به 90 دلار می رساند:

با اینکه من در چنین موقعیتی، به دلیل احتمال بروز شرط چهارم و باقی ماندن تعداد زیادی از بازیکنان، احتمالا کال می کردم، در مواجهه با بازیکنی شُل، رسیدن به شرط سوم با این طیف دست ارزشمند، عاقلانه به نظر می رسد، چون می توانید انتظار داشته باشید او با دست های متعدد پایین تری مثل عکس های پایین هم کال کند:

تنها افزایش دهنده اولیه کال می کند. فلاپ به شرح زیر رو می شود تا باب تنها همان جفت پایین اولیه اش را داشته باشد:

رقیب چک می کند. پات 195 دلار است. اینجا موقعیتی عالی برای چک یا شرطی کوچک است. اگر باب چک کند، می تواند به راحتی شرط ترن را کال کند و این کار را در ریور هم تکرار کند (با فرض اینکه او فکر می کند رقیب احتمالا در ترن و ریور به عنوان بلوف، معمولا شرط می کند). باب همچنین می تواند به منظور استفاده کامل از دست های پایینی مثل زیر، شرط کوچک ببندد:

و یا دستش را مقابل دست های بالایی به شرح عکس های زیر، محافظت کند:

اشتباه اصلی که بسیاری از بازیکنان در چنین موقعیت هایی انجام می دهند، شرط بزرگ به اندازه مثلا 110 دلار یا بیشتر است، چون در چنین شرایطی وقتی ضعیف تر هستند، معمولا کال می شوند. باب 40 دلار شرط می کند و رقیب کال می کند.

در حالی که شرط 40 دلاری باب شاید کوچک به نظر برسد، میزانش کاملا ایده آل است. فکر نکنید باید حتما شرطی به اندازه شرط دور قبل ببندید. اینکه بازی «نامحدود» خوانده می شود، دلیلی دارد. می توانید هر رقمی، هر قدر هم که کوچک باشد، شرط کنید. در ترن، 3 گشنیز رو می شود تا چیدمان به شرح زیر شود:

رقیب چک می کند. پات 275 دلار است. اینجا هم مشکلی با چک کردن یا شرط کوچک مثلا 100 دلار ندارم. در چنین موقعیت هایی معمولا چک می کنم و در ریور بسیاری از شرط ها را کال می کنم. چک کردن بعد از شما مطمئنتان می کند چک رِیز نخواهید شد و همچنین به راحتی به شوداون (نمایش کارت ها) می رسید.

باب هم چک می کند. در ریور، 10 گشنیز رو می شود تا چیدمان نهایی میز به شرح عکس زیر باشد:

باب الان ست (3 کارت یکسان) ساخته است. خوش شانسی است. رقیب 130 دلار شرط می کند. در این شرایط، باب ناتس در اختیار دارد و باید افزایش دهد. درست است که در صورت ضعف و انفعال رقیب، ممکن است تنها از سوی دست های بهتر کال شود، با توجه به شُل بودن رقیب، با اطمینان خاطر می توان گفت افزایش متعادل را با جفت بالا یا دست های بهتر، کال می کند.

باب به 330 دلار افزایش می دهد و رقیب بلافاصله با رو کردن کارت های زیر، مشخص می کند فلاش کرده است:

اگرچه باب این دست را واگذار کرده، آن را خیلی خوب بازی کرده است. حواستان باشد اگر رقیب دست بالایی نداشته باشد، باب هر بار برنده خواهد بود. زمانی که رقیب دست خیلی بالایی نداشته باشد (که 90 درصد اوقات رخ می دهد)، باب با تسلیم رقیب، پات کوچکی می برد یا با اقدام رقیب به بلوف، پات متوسطی نصیبش می شود. این تصمیمات باعث می شود باب در بلند مدت، به سهم شانس قابل توجهی دست پیدا کند. گفتنی است سهم شانس (equity)، ارزش مورد انتظار دست یک بازیکن از لحاظ ریاضی در یک دست پوکر است که از طریق ضرب میزان پول موجود در پات در احتمال برد بازیکن محاسبه می‌شود. اگر احتمال تساوی وجود داشته باشد، شامل احتمال تساوی ضرب در نصف اندازه پات هم می‌شود.

مطالب مرتبط زیر را از دست ندهید: