چرا باید در تورنمنت ها، دست های بد را هم بازی کنیم؟

سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال، انواع استراتژی پوکر

بازی مناسب در تورنمنت ها شما را ملزم می دارد برای پات ها بجنگید. این تنها به معنای آن نیست که شما باید در پیش فلاپ رِیز  ری-رِیز کنید، بلکه به این معنا است که شرط بزرگ در مقایسه با بازی های نقدی، باید با دست های بیشتری اقدام به دفاع کند.

در شرایطی که رقبا مشتاق به دست آوردن شروط اجباری و اَنتی (شرط اجباری برخی بازی های پوکر که باید قبل از شروع دست توسط همه بازیکن‌ها پرداخت شود) هستند و جایی که اَنتی ها ضریب پات را برای شرط بزرگ ارتقا می دهند، ضروری است که افزایش های اولیه را با دست های نسبتا ضعیف هم کال کنید. از این رو، مهارتی نادیده گرفته شده وجود دارد که مخصوص تورنمنت ها است: اینکه چطور به بازی با این دست های بد انطباق پیدا کنیم.

در بازی های نقدی، شروط اجباری معمولا از دست هایی مثل جفت ها، برادوِی (به استریت از ده تا آس گفته می‌شود و می‌تواند به هر کدام از کارت‌های ده تا آس هم اطلاق شود) و وصل شونده های همخال خوب دفاع می کنند، ولی در تورنمنت ها پاداش شرط بزرگ آن قدر قابل توجه خواهد بود که حتی دفاع با برخی از این دست ها هم وسوسه کننده خواهد بود.

در میز فینال یکی از دوره های تور پوکر ویَن، دستی وجود داشت که این ها و دیگر اصول بازی تورنمنتی را نشان داد. در ادامه این یادداشت، به مرور و تحلیل این دست خواهیم پرداخت.

پیش فلاپ: ضریب پات شرط بزرگ را ملزم به کال می کند

شروط اجباری شامل 40 هزار و 80 هزار و اَنتی شامل 10 هزار تا است و 7 نفر هم باقی مانده اند. آنتونی گامرای، به عنوان چیپ لیدر وقت (دارای بیشترین چیپ در بین بقیه)، شرط بندی را با افزایش به 165 هزار تا آغاز می کند. او در موقعیت هایجک نشسته و کارت های زیر را در اختیار دارد:

سیمئون نایدنوف از باتن با کارت های زیر کال می کند:

با وجود اینکه نایدنوف در این دست پایین تر قرار می گرفت، K-Q دست مناسبی برای کال کردن این موقعیت به حساب می رود. گامرای باید شرط بندی را تهاجمی شروع می کرد و از این رو، K-Q معمولا در این شرایط، بدرد بخور است.

سایرین فولد می کنند و نوبت به پابلو گوردیو (صاحب عکس بالا) در شرط بزرگ می رسد. الان 520 هزار تا در پات وجود دارد و در نتیجه ضریب پات گوردیو بیشتر از 6 به یک است. او با داشتن کارت های زیر، باید کال واضحی کند:

البته اندکی در موردش فکر می کند و بعد از چک کردن دوباره کارت ها، اقدام به کال می کند. درست است که با این کارت ها در بازی های نقدی معمولا باید فولد کرد، ولی فولد کردن از سوی گوردیو در این شرایط، اشتباه بزرگی تلقی می شود. حتی دست های بدتری مثل K-5 غیرهمخال و 9-5 همخال هم باید در این دست و شرایط، کال می کردند.

فلاپ: گامرای ادامه می دهد و گوردیو کال می کند

در نهایت و قبل از رو شدن فلاپ، 605 هزار تا در پات وجود دارد. گوردیو چیزی بیشتر از 3 میلیون در استک خود دارد. گامرای بیش از 5 میلیون و نایدنوف کمی بیشتر از 2 میلیون در اختیار دارند. فلاپ به شرح زیر رو می شود:

گوردیو چک می دهد. گامرای 225 هزار تا شرط می کند و نایدنوف فولد جالبی صورت می دهد. در خصوص این فولد بسیار می شود گفت. معمولا درست نیست که با 2 کارت بالا و یک گات شات (دست قرعه استریت که فقط آمدن کارتی با یک رتبه مشخص آن را کامل می ‌کند) برابر شرط ادامه دست را بریزید. شاید او نتوانسته کال کردن با 10 درصد استک خود را توجیه کند (که البته بیش شرط چندان بزرگی هم به حساب نمی رود). همچنین چون گوردیو هنوز بازی نکرده و چنین تورنمنت هایی بازیکنان را ترغیب به دوری از ریسک هم می کنند.

نایدنوف هر دلیلی هم که برای فولد داشته باشد، گوردیو را در موقعیت جالبی قرار می دهد. با دست قرعه فلاش و یک کارت بالا، کارت های او سهم شانس (ارزش مورد انتظار دست یک بازیکن از لحاظ ریاضی در یک دست پوکر، که از طریق ضرب میزان پول موجود در پات در احتمال برد بازیکن محاسبه می ‌شود) خوبی برابر هر دست ممکن گامرای دارد.

داشتن چنین دست قدرتمندی معمولا دلیل مناسبی برای افزایش است، ولی گوردیو تصمیم به کال می گیرد. توجیهات بسیاری برای این تصمیم وجود دارد. اول اینکه کال به جای افزایش می تواند داشتن فلاش را در صورت ساخت آن از سوی گوردیو مخفی کند. همچنین گوردیو ممکن است به این نتیجه رسیده باشد که شرط ادامه گامرای حاکی از در اختیار داشتن دست قوی از سوی اوست و در نتیجه افزایش باعث می شود سهم شانس فولد پایینی داشته باشد و در نهایت سایز استک گوردیو (چیزی حدود 3 برابر پات بعد از کال کردن شرط 225 هزار تایی) باعث می شود انتخاب میزان افزایش مناسب از سوی او را سخت تر کند. 

به نظر، دلایل دیگری هم باید مدنظر قرار گیرد که مربوط به تصمیمات پیش فلاپ او می شود. یک دلیل برای اینکه افزایش در این شرایط می تواند تصمیم مناسبی باشد این است که دست های بسیار دیگری (همانند J-T، 10-9، 7-7  و غیره) که به نظر می رسد شرط بزرگ با آن ها ممکن است کال کرده باشد، با چیدمان روی میز همخوانی دارد و در نتیجه احتمال ساخت دست های قدرتمند بسیار ممکن می شود. در این مورد، همه می دانند در پیش فلاپ، ضریب پات گوردیو چیزی بیشتر از 6 به یک بود به این معنا که می تواند دست هایی که قبلا ذکر کردیم و شبیه آن ها را داشته باشد.

به طور خلاصه، در این شرایط تورنمنتی، دست های بسیار دیگری که به شکلی با این چیدمان متصل می شوند، دست نهایی ضعیفی می سازند. از این رو با افزایش، وانمود به داشتن دستی قوی سخت می شود. ادعا نمی کنیم گوردیو برای همین کال کرده و همچنین فکر نمی کنیم او با کال کردن، بد بازی کرده باشد. با این حال، نشان می دهد اقدامات پیش فلاپ در یک تورنمنت چطور در طول دست خود را نشان می دهد.

یکی از مواردی که باعث می شود بازیکنان در ارزیابی مناسب رقبا در تورنمنت ها خوب عمل نکنند، دقت نکردن به تفاوت های بازی تورنمنتی و نقدی است. ارتکاب این اشتباهات راحت است. فلاپ دست مورد اشاره اینجا نسبت به بازی های نقدی بسیار متفاوت باید بازی شود.

ترن و ریور: گامرای پایش را از روی گاز برمی دارد و گوردیو از فرصت استفاده می کند

کارت ترن به شرح زیر رو می شود و هر دو بازیکن چک می دهند:

وقتی کارت پایین در ریور رو می شود، گوردیو از فرصت استفاده کرده و بلوف می زند:

دستی با کارت بالای شاه در این چیدمان بسیار ضعیف است و همچین حتی در اختیار داشتن طیف بسیار گسترده هم شرط بزرگ را از پست کردن شرط غیربلوف بعد از اینکه گامرای در این چیدمان ترسناک ضعف نشان داده، محروم نمی کند. بلوف جواب می دهد. گوردیو 310 هزار تا شرط می کند و گامرای با آس خود به شکل توجیه پذیری فولد می کند. در حالی که در بازی های نقدر برابر رقبای خوب، شرط بزرگ خود را تنها به دفاع از دست های خوب محدود می کند، در بازی های تورنمنتی، بازیکنان معمولا دست های ضعیف را هم بازی می کنند. پیاده سازی این موارد به تمرین نیاز دارد و تسلط به آن ها سبب می شود نسبت به رقبای خود برتری داشته باشید.

مطلب مرتبط:

• راهنمای جامع چگونگی بازی با کارت های اول در تگزاس هولدم