وقتی چک دادن در پوکر، نتیجه برعکس دارد

سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: استراتژی پوکر و روانشناسی پوکر

به قلم گرت چنتلر – معمولا به عنوان افزایش دهنده اول در پیش فلاپ و ساخت دست متوسط از موقعیت در فلاپ، بسیاری از بازیکنان برای کنترل اندازه پات، چک می دهند. البته اگر در تمام مواقعی چون این که دست متوسط داریم، چک دهیم، رقبا به شیوه بازی ما پی برده و ضدتاکتیک مناسب آن را به کار خواهند گرفت.

از این رو، گاهی اوقات چک دادن با دست های خیلی خوب هم عاقلانه به نظر می رسد. از دست هایی مثل A-A در فلاپی چون A-2-2 صحبت می کنیم که چندان منفعتی از حفاظت شدن نمی برند. انجام این کار سبب می شود در صورتی که رقیب بخواهد با شرط های بزرگِ ترن یا ریور، از طیف هایمان جدا کند، از آن ها مراقبت کنیم.

براین اساس، چک دادن با دست های قدرتمند گاهی اوقات منجر به تصمیمات پیچیده ای در ادامه بازی می شود. در ادامه یادداشت، به مثالی از دستی واقعی در پوکر آنلاین در این رابطه خواهیم پرداخت. 

چک دادن در فلاپ و کال کردن در ترن

در هولدم نامحدود 0.5 به یک دلاری (شروط اجباری)، بازیکنی همیشگی از زیر تیغ با افزایشی 3 دلاری بازی را باز می کند. بازیکن همیشگی دیگری از شرط بزرگ، کال می کند. استک های فعال 100 شرط بزرگ است. فلاپ به شرح زیر رو می شود و هر دو بازیکن چک می دهند:

چقدر پیش می آید که بازیکن زیر تیغ بخواهد در این فلاپ، چک دهد؟ وقتی جفت شاه، جفت سرباز، بی بی-10 همخال دارد؟ موقع داشتن بعضی دست های متوسط؟ دیگر چه؟

بسیاری از اوقات، بازیکن به دنبال شرط روی آس ها، شبه بلوف ها و بلوف ها و البته دست های قدرتمند خواهد بود. از این رو، به نظر می رسد او با چک دادن در این فلاپ، قدرت دستش را به رخ می کشد که پست شرط ادامه با آن، بسیار راحت بود. کارت زیر در ترن رو می شود:

که البته فقط می تواند دست هایی مثل 7-7 و A-7 را ارتقا دهد و بریک (کارت پوچ) واضحی است. به نظر می رسد شرط بزرگ با پست کردن شرطی 8 دلاری (تقریبا به اندازه پات)، دقیقا به همین فکر می کند. افزایش دهنده اول هم به راحتی میدان را خالی نکرده و کال می کند. کارت ریور هم رو می شود تا چیدمان نهایی به شرح زیر شود:

شرط بزرگ تصمیم می گیرد دوباره شرطی به اندازه پات (این بار 27 دلار) پست کند. هر چه سایز شرط بزرگتر باشد، اگر آن بازیکن در طیف متعادلی شرط کند، تعداد بلوف های بازیکن بیشتر می شود.

با شرطی به اندازه پات، شرط بزرگ (در صورت تعادل)، شرط بزرگ می گوید به ازای هر دو شرط غیربلوفش، حداقل یک بار بلوف خواهد زد. افزایش دهنده اول می تواند با کال کردن یک شرط اندازه پات، دو تا برنده شود و در نتیجه وقتی با تله بلوف کال کند، سود و ضررش برابر خواهد شد.

کارت ریور (سرباز پیک)، البته یک یا چند بلوف واضح ترن (K-T) و دیگر بلوف های ترن چون K-J و J-T را کامل می کند. دست های قرعه ای مثل J-x هم جفت ساخته اند.

اگر شرط بزرگ عاقل باشد، می داند J-T نمی تواند دست هایی که بازیکن زیرتیغ وانمود می کند در اختیار دارد موقع کال کردنش در ترن، را شکست دهد. در نهایت، J-x همچنان برابر دست هایی مثل Q-x و K-K بازنده می شود، ولی در عمل، بسیاری از بازیکنان این را درک نمی کنند یا معمولا تمایلی ندارند با جفت بلوف بزنند.

سورپزایز!

وقتی افزایش دهنده اول با آل-این کردن به شرط بزرگ بازیکن شرط بزرگ واکنش نشان می دهد، اوضاع جالب تر می شود. به نظر می رسد J-J در اختیار دارد که در ترن، کله شقّانه کال کرده یا اینکه A-A در اختیار دارد. بهترین بلوف هایش اینجا شامل T-T، K-K هستند، چون این دست ها، K-T در طیف دست ممکن شرط بزرگ را بلاک (داشتن یکی از برگ برنده‌های حریف، معمولا وقتی کارتهای روی میز خطر استریت یا پای استریت به همراه دارد) می کنند.

اینکه افزایش دهنده اول بخواهد شروط غیربلوفش شامل A-A و J-J را با T-T و دیگر بلوف ها، به تعادل برساند، قابل درک است، ولی آیا افزایش دادن در اینجا اصلا قابل قبول است یا نه؟ سوال جالبی است، چون، شاید بازیکن زیرتیغ با هیچ کدام از ترکیب های K-T (یا فقط چهار ترکیب همخال) باز نکند در حالی که شرط بزرگ می تواند از تمام 16 ترکیب K-T دفاع کند.

به همین ترتیب، افزایش دهنده اول ممکن است تمام 4 ترکیب K-T همخال خود را به شرط ادامه ببرد؛ به این معنا که نمی تواند بعد از چک دادن در فلاپ، آن ها را در اختیار داشته باشد. به بیان دیگر، شرط بزرگ براساس اقدامات پس فلاپ، طیف سقف غیرمشخص دارد. این باعث می شود افزایش دادنِ ریور حتی برای A-A هم خطرناک باشد. در صورت کال شدن، می تواند به میزان قابل توجهی به K-T برخورد کند؛ حتی اگر بیشتر اوقات موقع فلت-کال (تنها بسنده کردن به کال در موقعیتی که یک رِیز هم می‌تواند مورد انتظار باشد) کردن شرط ریور، برنده می شود.

شاید بسیاری از شما فکر کنید فلت کال با A-A بازی بسیار محتاطانه ای باشد که نکته بینی خوبی است، ولی منطق پشت این مثال توجه مرا دوباره به دستی جلب می کند که افزایش دهنده اول با دو جفت بالای زیر، آل-این می کند:

الان، اگر A-A، کال ریور سودمندی باشد، حتما این مساله در مورد A-Q هم صدق می کند. در موقعیت های این چنینی، ضروری است که به اصول خود پایبند باشید. افزایش دهنده اول با A-Q چک داد، چون ارتباط گرفتن شرط بزرگ با فلاپ رو شده و به تله انداختن بلوف، سخت بود. به همین ترتیب، می تواند با کال کردن در ریور، بلوف ها را گیر بیندازد.

برای سودمندی این افزایش و آل-این بعدی، باید توسط ترکیب های A-J، همه ترکیب های A-7 همخال، همه ترکیب های A-2 همخال، کال شود. در ادامه، از 3 ترکیب 2-2، 7-7 و 16 ترکیب K-T اجتناب شود. به بیان دیگر، بازیکن زیرتیغ، با طیف نزدیک به خود اقدام به شرط غیربلوف می کند.

نکته های مهم پایانی

بازیکن زیرتیغ باید از این دست، برای خود درس هایی فرا بگیرد. بعد از چک دادن در فلاپ، تمام اقداماتی که می خواست را مشاهده کرد، ولی در ریور با در نظر گرفتن اینکه «من دستم را کمتر از چیزی که هست بروز دادم» به دنبال کسب برد رفت.

وقتی رقیب در ریور پات را بدست می آورد، معمولا دست های متوسطی ندارد که بخواهد با کال کردن شُل، پاداش شرط غیربلوف افزایشی نصیبش کند. او یا دست بسیار قدرتمندی دارد یا بلوف می زند. در این چیدمان، A-Q بین این دو دست قرار می گیرد. از این رو، کال کردن ساده در ریور، بهترین انتخاب بود. با این حال، او آل-این کرد و وقتی رقیب کال کرد، تمام استک خود را مقابل سِت (3 تایی یکسان) هفت به شرح زیر، واگذار کرد:

مطالب مرتبط:

• اگر بازیکنی بعد از شرط ادامه در فلاپ، در ترن چک دهد، چه باید کرد؟
• اصول چک-رِیز کردن در پوکر چیست؟