سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: روانشناسی پوکر
به قلم رابرت وولی – یکی از قابل اتکاترین نشانه هایی که بازیکنان آماتور بروز می دهند، به چنگ گرفتن آشکار و محکم چیپ هایشان در استک است. این اقدام به 2 حالت دیده می شود. اگر آن ها اول بازی کنند، چیپ هایشان را انگار که بخواهند شرط کنند به چنگ می گیرند، ولی چک می دهند. اگر هم قرار باشد شما اول بازی کنید، قبل از بازی کردن شما چیپ هایشان را به چنگ می گیرند که انگار آماده کال کردن هر شرطی هستند که شما پست می کنید.
در هر دو مورد، این نشانه ای از ضعف است. در حالت اول، می خواهند فکر کنید می خواستند شرط کنند، ولی بعد به هدف چک-رِیز، چک داده اند. امیدوارند ترغیبتان کنند شما هم چک دهید. در مورد دوم، وانمود به تمایل به کال قرار است شما را از شرط کردن بترساند و منصرف کند.
در موردش فکر کنید. اگر واقعا می خواستند چک-رِیز کنند، تمایل داشتند این را برای غافلگیری شما انجام دهند. علاوه بر این، در هولدم نامحدود، خیلی کم پیش می آید کسی از قبل و بدون ارزیابی میزان شرط رقبا و محاسبه شانس برد، بداند می خواهد کال کند. از این رو، وانمود به «می خواهم کال کنم»، به همین اندازه ساختگی است.
هر دو اقدام به هدف رایگان کردن کارت بعدی یا رایگان کردن شوداون (نمایش کارت ها) است. توصیه می کنم با شرطی خوب و فارغ از هر چیزی که در اختیار دارید، این تلاش را بی ثمر بگذارید.
مثل همیشه، مایک کارو دهه ها قبل از من به این رسیده است. در کتاب کلاسیکش تحت عنوان کتاب نشانه های پوکر از کارو (Caro’s Book of Poker Tells)، او این به چنگ گرفتن چیپ ها و اهمیت آن را خاطر نشان می کند:
بین بازیکنان مبتدی و متوسط، این از جمله رایج ترین متدهای جلوگیری از پست کردن شرط است. دلیل استفاده بازیکنان از این تکنیک این است که دست ضعیفی در اختیار دارند که تا حدی شانس برد دارد. به بیان دیگر، تمایل دارند همه دست هایشان را به شوداون (نمایش کارت ها) ببرند تا شاید پات نصیبشان شود. دست بردن به سمت چیپ ها به منظور بروز قدرت و اعمال فشار انجام می شود.
دقیقا درست است. اجازه دهید مثالی از این نشانه در عمل برایتان بزنم. چند سال قبل مشغول بازی هولدم نامحدود یک به 2 دلاری در لاس وگاس بودم. کارت های زیر را در شرط بزرگ در اختیار داشتم:
و افزایش کوچک یکی از بازیکنان موقعیت میانی را کال کردم. فلاپ به شکل رنگین کمانی (خال های مختلف) به شرح 10-2-2 رو شد که یکی از 2 ها، پیک بود. من چک دادم و رقیب شرط کرد و من کال کردم. به نظرم آمد 2 کارت بالای غیرجفت دارد و در فلاپ چیزی نساخته است. برنامه ام این بود که اگر در ترن قوی شرط کند، با این تصور که احتمالا جفت بالا دارد، فولد می کنم. اگر ضعیف شرط کند و فرضیه اولیه ام در مورد کارت های غیرجفتش تایید شود، چک-رِیز می کنم. اگر هم او بعد از من چک داد، اگر در ریور به نظر به کارت مورد نظرش (کارت های 10 به بالا) نرسیده باشد شرط می کنم. خیابان چهارم کارت زیر را رو کرد:
الان دست قرعه استریت و فلاش همزمان در اختیار داشتم. برنامه ام تغییری نکرد، ولی الان می توانستم هر میزان شرط استانداردی که پست کند را کال کنم، چون ساخت استریت یا فلاش از سوی من در ریور کاملا مخفی بود و شانس بردن تمام استک او را هم داشتم. با این حال، او هم چک داد. کارت ریور هم رو شد:
اَه. نه تنها دستم را نساختم، بلکه چیدمان دو جفت روی میز سبب شد بلوف زدن سخت تر باشد، چون می تواند با در اختیار داشتن هر آسی و این فکر که من ممکن است با آس ضعیف تر شرط کنم، کال کند و نصف پات تکه تکه شده را بگیرد. آنجا بود که شک کردم شانس موفقیت بلوف برنامه ریزی شده ام به اندازه ای نباشد که آن را به ریسک بگذارم.
با این حال، معمایی که در ذهنم بود خیلی راحت حل شد، چون دیدم چند تا از چیپ هایش را به چنگ گرفت و مقابل کارت هایش گذاشت و به من خیره شد. انگار داشت می گفت: «تو را کال خواهم کرد، پس مواظب باش.»
تلاش اغراق آمیز او در ترساندن من از شرط کردن، دقیقا تاثیر عکس داشت. باعث شد بدانم ادامه بازی کاملا برایم امن است. تقریبا دو سوم پات شرط کردم و او با عصبانیت کارت هایش را ریخت. حدس می زنم A-K داشت و اصلا فکرش را هم نمی کرد چقدر از من جلوتر بوده است. اگر اقدام به آن حرکت برای ترساندن من نمی کرد، به احتمال زیاد تسلیم می شدم و از خیر بلوف زدن می گذاشتم. حواستان باشد بازیکنان باتجربه تر می توانند این حرکت را تبدیل به نشانه برعکس کنند. مثلا ژان رابرت بلانده این را در رقابت اصلی سری جهانی پوکر سال 2011، به شکلی بی نقص اجرا کرد. برای دیدن حرکت او، در ویدیوی زیر حرکتش در ترن در دقیقه 2:15 ویدیو را تماشا کنید.
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید