سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: استراتژی پوکر و روانشناسی پوکر
کسانی که تازه وارد پوکر هولدم شده اند و حتی کسانی که مدتی است به این بازی مشغولند، درک چندان عمیقی از استراتژی های پس فلاپ ندارند.
مثلا بازیکنانی که در تورنمنت های استک کوچک با ساختار سریع شرکت می کنند، تجارب چندانی در خصوص بازی در پیش فلاپ و فلاپ کسب می کنند، ولی معمولا با تصمیم های زیادی در ترن و ریور مواجه نمی شوند، چون معمولا قبل از آن تکلیف پات مشخص شده است.
در واقع بازیکنانی که بیشتر روی تورنمنت های دارای ساختار سریع (توربو) تمرکز می کنند، چندان با تصمیمات معنادار ریور مواجه نمی شوند. از سوی دیگر، کسانی که سراغ بازی های نقدی یا تورنمنت های سرعت پایین می روند، تجارب بسیاری در خیابان های آخر نصیبشان می شود.
وقتی در خصوص استراتژی ریور صحبت می کنیم، معمولا توصیه می شود نباید با در اختیار داشتن دست متوسطی که می توان با آن شرط کرد، چک دهید. به این صورت، از ارزش بالقوه دست خود بهره نبرده اید. اگر شرط کنید، احتمالا از سوی دست دوم بهتر کال شده و می توانید پول بیشتری به جیب بزنید. کسانی که تجربه کمتری در ریور دارند، در این موقعیت های خیابان پنجم محتاطانه تر بازی می کنند و در نتیجه موقعیت بردن پات های بزرگ تر را از دست می دهند.
از یک سو، اشتباه بدتر دیگری هم وجود دارد که بازیکنان مبتدی در ریور مرتکب می شوند. آن ها با دست های متوسط در شرایطی کال می کنند که به احتمال کمتری از سوی دست های بدتر کال می شوند. بیایید با یک مثال مساله را بررسی کنیم.
فرض کنیم کارت های زیر را دارید و از موقعیتی میانی افزایش می دهید:
بازیکن حاضر در باتن کال می کند و فلاپ رو می شود:
شما به شرط بندی ادامه می دهید و رقیب کال می کند تا به کارت ترن برسیم:
دوباره شرط می کنید و رقیب یک بار دیگر کال می کند تا کارت ریور هم سر برسد:
اقداماتتان در پیش فلاپ و فلاپ درست است. دست اولیه خوبی را افزایش دادید و کال شدید و بعد در ترن، هم چک دادن و شرط کردن قابل توجیه تلقی می شود. انتخاب از بین این دو اقدام، براساس شناخت شما از رقیب صورت می گیرد (اینکه زیاد در ترن تسلیم می شود؛ اینکه بازیکنی منفعل-تهاجمی است که زیاد کال می کند و غیره).
شل-تهاجمی (loose-aggressive): دست های زیادی بازی می کند و بیشتر مشغول افزایش دادن و شرط کردن است
با این حال، شرط کردن در ریور، اشتباه است، چون چیدمان میز به شکلی درآمده که رقیب به سختی می تواند با دستی بدتر از جفت شاه و کارت بالای بی بی، شما را کال کند.
کال های رقیب در فلاپ و ترن، به احتمال بالایی نشان از در اختیار داشتن دست قرعه احتمالی فلاش یا استریت از سوی رقیب است. در ریور، کومبو (دست قرعه همزمان استرین و فلاش) آماده شده و احتمال ساخت دو جفت هم وجود دارد.
به هر حال، در برابر بسیاری از بازیکنان، اینکه تصور کنید رقیب می تواند با دست های بسیاری کال کند که شما شکستشان می دهید، سخت است. این شرط های بد در ریور (شروط بی ارزش)، در واقع برعکس شرط های غیربلوف (براساس قدرت دست) به حساب می روند، چون نه تنها سبب می شوند نتوانید پول بیشتری ببرید، بلکه باعث می شوند پول بیشتری هم از دست دهید.
در این دست خاص، چک دادن توجیه بیشتری دارید و اگر رقیب شرط کند، می توانید سایز شرط را ارزیابی کرده و احتمال بلوف زدنش را هم بررسی کنید، چون براساس کارت هایی که در خیابان های مختلف رو شده، جفت بالای شما الان چیزی غیر از یک تله بلوف نیست.
در اختیار داشتن دستی ساخته شده (دستی که برای کامل شدن به چیزی نیاز ندارد) و قرار داشتن برابر رقیبی با دست قرعه احتمالی، از مثال های معمول این موقعیت ها است که البته به اشکال مختلف در ریور رخ می دهد. سعی کنید از نگاه رقیب تک تک خیابان ها را مرور کنید و ببینید به یکی از این موقعیت ها با در اختیار داشتن دست متوسط (که با آن بلوف نمی زنید) می رسید یا نه: «اگر کال شوم، می بازم»؟ اگر این طور است، احتمال شرط کردن بازی مناسبی نیست.
برای بسیاری از بازیکنان، یادگیری عدم پست چنین شرط های بی ارزشی از اولین دروس استراتژی پس فلاپ به حساب می رود. وقتی شانس کمی وجود دارد که رقیب بخواهد با دستی بدتر شما را کال کند، زیاد نگران از دست دادن از دست دادن ارزش بالقوه دست خود و پات بزرگ تر احتمالی نباشید.
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید