سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: روانشناسی پوکر
در این یادداشت، رابرت وولی در خصوص مبحثی صحبت می کند که در بین بازیکنان مبتدی پوکر بسیار رایج است و آن ها از روی ناآگاهی اجرایش می کنند و خبر ندارند چنین چیزی نه تنها از لحاظ اخلاقی غلط است، بلکه برخلاف یکی از بارزترین قوانین بازی هم هست. داریم از تبانی (Collision) صحبت می کنیم.
به عنوان مثال، 2 دوست را تصور کنید که برای گذران وقت و تفریح، راهی سالن پوکر محله خود می شوند. آن ها نگرانند طبیعت بی رحم بازی در بازی برای گرفتن پول بقیه، که اجتناب ناپذیر است، در صورت مقابله آن ها باهم، سبب بروز دلخوری شده و رفاقتشان را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو، قراری می گذارند تا از این موضوع جلوگیری کنند. این قول و قرار می تواند به اشکال بسیاری نمود پیدا کند. شاید
- اگر یکی افزایش دهد، دیگری باید فولد کند
- هیچ کدام نباید مقابل هم بلوف بزنند و از این رو، شرط بالا به معنای داشتن دست قوی است
- موقع در اختیار داشتن دست هیولا، نباید برابر هم بازی کُند (وانمود به داشتن دستی متوسط یا ضعیف با چک یا کال و ترغیب رقیب به قرار دادن پول بیشتر در پات) انجام دهند
- از اشاره دستی محرمانه استفاده کنند که به هم بگویند دست بسیار خوبی دارند و نفر دیگر باید فولد کند تا چیپ های بقیه به نفر اول برسد
- اگر به هدز-آپ (تک به تک) بروند، در تمام خیابان ها به جای شرط و افزایش، چک دهند
تمام این توافق و موارد بسیار دیگر، به یک اندازه اشتباه هستند. پوکر ورزشی تیمی نیست. اینجا همه برای خودشان بازی می کنند و تا آخرین چیپ رقیب را می خواهند. در واقع، اگر بازیکنان رویکرد مناسبی نداشته باشند، بازی هم برایشان خوب پیش نمی رود. طی سال های گذشته، مخصوصا به خاطر جذابیت بیشتر پخش تلویزیونی، نهادهای مختلف تلاش کرده اند پوکر را به صورت تیمی انجام دهند که هیچ کدام موفق نبوده اند. تبانی بین بازیکنان، آن قدر روح بازی را از بین می برد که دیگر نمی توان اسم بازی را پوکر گذاشت.
باید رک و راست بگویم تبانی در پوکر به هر شکلی که باشد بین 2 یا چند بازیکن، تقلب به حساب می رود. به همین راحتی. نباید هیچ وقت با آن موافقت کنید، آن را اجرا کنید و همواره باید دیگران را هم از انجامش منع کنید؛ فرقی هم نمی کند کسانی که تبانی می کنند، دوست یا غریبه باشند. باید مساله را به مدیریت سالن اطلاع دهید. شرف شما و بازی هر دو شما را ملزم به انجام این کار می کند.
راحت گرفتن کار به دوستان پای میز (Soft Play) باعث سخت تر شدن غیرقابل تحمل کار برای بقیه می شود. مخصوصا رقبای تهاجمی که همیشه صادقانه بازی می کنند، آزار می بینند، چون توافقات محرمانه شما را به چشم ویژگی های تاکتیکی می بینند و از این رو، آن بازیکنان، تصمیمات غلطی طی دست های آتی می گیرند.
قبل از نشستن پای میز، تنها یک توافق باید با دوستتان انجام دهید: در چارچوب قوانین، تمام تلاشتان را برای بردن پول همدیگر، صورت خواهید داد؛ همان طور که برابر سایر رقبا انجام می دهید. با این حال، کارت ها و چیپ ها ممکن است به هر صورتی رو شوند و جابجا شوند و این تقصیر کسی نیست و نباید سبب دلخوری شود. بازی را هم فارغ از برد و باخت هر کدام، با همان رفاقتی که شروع کرده اید، به آخر می رسانید.
اگر نتوانید چنین قراری با رقبا بگذارید و به آن ها وفادار بمانید، پس نمی توانید با آن ها پوکر کنید. تمام. کاملا هم قابل درک است. مثلا کاملا می فهمم زن و شوهرها نمی توانند بدون دلخوری، رقابتی بسیار جدی باهم داشته باشند، چون هر دو اعمال باخت به دیگری را بسیار رنج آور و سخت می بیند. داشتن چنین رابطه ای اصلا بد نیست. تنها به این معنا است که نمی توانید مقابل هم پوکر بازی کنید.
اگر بازی های نقدی انجام می دهید، می توانید در میزهای متفاوت بازی کنید. مشکل به همین راحتی قابل حل است. با این حال، در تورنمنت ها، نمی توانید همه چیز را کنترل کنید و ممکن است مجبور شوید مقابل کسی که نمی خواهید هم بازی کنید.
گفته می شود هیچ کس در میز پوکر دوست شما نیست. مفهوم این گفته را درک می کنم، ولی نمی توانم کاملا با آن موافقت کنم. البته که می توانید در میز پوکر دوستانی داشته باشید. دوستانی که ممکن است با آن ها به سالن آمده باشید یا پای همان میز آن ها را شناخته و دوست شده باشید. در واقع، دوستان باعث می شوند پوکر لذت بخش تر شود. تنها انتظاری که از شما می رود این است که تنها به خاطر رفاقت و دوستی و آشنایی و رودربایستی با کسی، پایتان را از روی گاز مبارزه برنداشته و براساس توافقات بین خودتان، بازی نکنید.
مطالب مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید