جاش کالیگ – بررسی بازی نرم در پوکر – مدتی قبل تصمیم گرفتیم با یکی از دوستان به سالن پوکر نزدیکمان رفته و بازی قدیمی محبوبم، هولدم نامحدود 1 به 2 دلار، را انجام دهیم. برای رسیدن سالن پوکر 2 ساعتی رانندگی کردیم. من و دوستم در دو شهر مختلف زندگی می کردیم و فرصت چندانی برای بازی در محیطی قانونمند نصیبمان نمی شد. این سفرها لحظه ای پیش می آمد، ولی برای هر دوی ما مهم بود. در طول سفر هم معمولا از استراتژی و تاکتیک های مختلف حرف می زدیم و از هم می پرسیدیم اگر جک پات ببریم چه خواهیم کرد.
سلسله مطالب آموزش پوکر مجله بخت و اقبال: انواع استراتژی پوکر – روانشناسی پوکر
آن روز بلافاصله بعد از ورودمان به سالن، مسئولین اعلام کردند بازی روی میز جدیدی را شروع خواهند کرد. در حالی که معمولا در میزهای متفاوت بازی می کردیم، از نشستن کنار هم به امید لذت بیشتر، استقبال کردیم و پای میز جدید نشستیم.
مثال بازی نرم در پوکر
یک ساعتی گذشت و هیچ کداممان پات قابل توجهی نبردیم. بعد، اتقاق اجتناب ناپذیر رخ داد و برابر هم قرار گرفتیم. بازیکن حاضر در کات آف با افزایشی 10 دلاری بازی را باز کرد و من از باتن با در اختیار داشتن جفت 2 کال کردم:
دوستم که در سمت چپم نشسته بود، از شرط کوچک کال کرد. شرط بزرگ هم همین کار را کرد تا 4 نفری به فلاپ برویم:
الان سِت (3 تایی یکسان) ساخته بودم و بالاخره از اینکه شانس به من رو کرده بود، خوشحال بودم. دوستم و شرط بزرگ چک دادند و افزایش دهنده اول، ری-رِیز کرد. از این که دوستم در شرط کوچک کال کرد، تعجب کردم. شرط بزرگ و افزایش دهنده اول، فولد کردند و من و دوستم به هدز-آپ (موقعیت تک به تک) در خیابان چهارم رفتیم. کارت زیر در ترن رو شد تا روی میز جفت 8 تشکیل شود:
الان دیگر فولد هاوس داشتم. دوستم چک داد و من هم به امید اینکه در ریور دستش ارتقا پیدا کند، همین کار را کردم. آس پیک در ریور رو شد تا 3 پیک روی میز قرار داشته باشد:
دوستم شرط کرد و من افزایش دادم و او با کمی تردد، آل-این کرد. اینجا بود که در دلم خندیدم. باورم نمی شد 130 کیلومتر آمده ایم که 200 دلار تقدیمم کند. با اطمینان کال کردم و دستم را رو کردم. در نهایت تعجب من، دوستم با رو کردن کارت های زیر، نشان داد فول هاوس بزرگتری ساخته است:
اگر بخواهم توصیف حداقلی بکنم، شوکه بودم. ناگهان، این من بودم که استکم را تقدیم می کردم و برای خرید دوباره چیپ، دست به جیب می شدم.
اهمیت خاطره
خب، الان چرا باید این خاطره تلخ را برای شما تعریف کرده باشم؟ چون این داستان یکی از اولین مواردی است که با شنیدن «بازی نرم (Soft Play)»، به ذهنم خطور می کند. برای کسانی که با این مفهوم آشنا نیستند، باید بگویم بازی نرم شامل آسان گرفتن به رقیبی است که آشنایی شخصی با او دارید و دوست ندارید بازنده شود. در دنیای پوکر، انجام بازی نرم به خودی خود تقلب تلقی نمی شود. بیرون کشیدن پول از جیب رقبا طبیعت بی رحم پوکر به حساب می رود. برهمین اساس، عدم نشان دادن بهترین عملکرد به هر علتی، سلامت بازی را زیر سوال برده و تصمیمات بازیکنان دیگر را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
چیزی که باعث می شود حس خوبی نسبت به این ماجرا داشته باشم این است که با این که ما هر دو دانشجوهایی با وضع مالی افتضاح بودیم، نهایت مهربانی را در حق هم پیاده می کردیم و آماده بودیم جیب همدیگر را پر کنیم. با این حال، آنجا هر دو فهمیدیم بازی نرم چرا غیرقابل پذیرش است و از آن به بعد هر چه می توانستیم برای خالی کردن جیب همدیگر انجام می دادیم.
در هر حال، در طول دست هر جایی می توانستیم چک دهیم یا من می توانستم شرط او را در ریور کال کنم، چون فکر می کردم دست بهتر را دارم. با این حال، فارغ از دوستی ها، کارت ها در پوکر نماد جنگ هستند و بازی شما هم باید این را نشان دهد. هر دو برای بردن پول هم مبارزه می کردیم و شیوه دیگری را نمی پذیرفتیم.
حتی وقتی بعد از پایان بازی، دوستم برایم شام خرید و با شوخی گفت: «نوش جان، با پول تو خریدمش!» هم همین طور حس می کردم.
دیدگاهتان را بنویسید