در پوکر تگزاس هولدم، چطور در زمان مناسب از بازی تهاجمی استفاده کنیم؟

سلسله مطالبآموزش پوکرمجله بخت و اقبال: انواعاستراتژی پوکر

معمولا می شنوید که باید پوکر را تهاجمی تر بازی کنید. فارغ از ورژن بازی، به بازیکنان گفته می شود بازی تهاجمی منافع بسیاری دارد و اینکه عدم اجرای آن، شانس موفقیت را کم می کند.

با این حال، چیزی که کمتر به آن اشاره می شود، چگونگی و زمان اعمال بازی تهاجمی است. معمولا هم اگر قرار باشد توضیحی داده شود، مربوط به میزان موفقیت بیشتر بازیکنان تهاجمی نسبت به بازیکنان منفعل در پوکر است!

شرط بستن و افزایش دادن، ویژگی های شیوه بازی تهاجمی به شمار می روند. هر دو ویژگی باید از شیوه بازی سفت و شُل، منفک تلقی شوند، چون این شیوه ها مربوط به تعداد دست هایی است که بازیکنان، فولد نمی کنند و در بازی باقی می مانند. بازیکنان شُل (Loose) معمولا دست های زیادی بازی می کنند، ولی بازیکنان سفت (Tight) به تعداد کمتری وارد پروسه شرط بندی می شوند.

این توصیه خوبی است و در قدم اول، تفاوت بین موفقیت بازیکنان تهاجمی نسبت به بازیکنان منفعل (سبک بازی که مشخصه‌ آن چک دادن و کال کردن است) را مشخص می کند. با این حال، همچنان راهنمای مناسبی برای شرط بستن یا افزایش دادن نسبت به شیوه غیرتهاجمی ارائه نشده است. در این یادداشت، اَوری ویلسون در مورد چگونگی و بهترین زمان برای انجام بازی تهاجمی صحبت می کند.

چطور تهاجمی باشیم؟

صحبت در خصوص چگونگی اجرای شیوه تهاجمی تا حدی راحت تر از زمان مناسب آن است. منظور از آن، اجرای برخی تصمیمات به صورت تهاجمی است. وقتی از تگزاس هولدم صحبت می شود، بازیکنان می توانند از جنبه های مختلف، خود را به عنوان بازیکن تهاجمی معرفی کنند که از پیش فلاپ شروع می شود.

بازیکنانی که با افزایش شروع می کنند و به شرط سوم می رسانند، به عنوان تهاجمی شناخته می شوند. حتی بازیکنان مبتدی هم خیلی زود می فهمند با دست های اولیه کمی می توان ریز یا ری رِیز کرد و از این رو، وقتی کسانی پیدا می شوند که با دست های بیشتری این کار را انجام دهند، می فهمند حمله پیش فلاپ را اجرا کرده اند.

بازیکنانی که در مواجهه با لیمپ کنندگان (اگر به جای رِیز کردن فقط مبلغ بیگ بلایند را کال کنید و وارد بازی شوید لیمپ کرده اید) پیش فلاپ افزایش می دهند هم بازی تهاجمی دارند؛ بازیکنانی که روی حریف فشار می آورند (ری رِیز در مقابل رِیز و کال کردن) یا به اصطلاح Squeeze Play پیاده می کنند هم در همین دست قرار می گیرند.

در فلاپ هم بازی تهاجمی می تواند به شیوه های مختلفی به نمایش کشیده شود. شرط ادامه از سوی افزایش دهنده پیش فلاپ از نمونه آن ها است. چک-رِیز کردن هم از همین نمونه ها است. شناور بازی کردن (کال کردن یک شرط به قصد بلوف زدن در دور بعدی شرط بندی) در فلاپ هم نمونه دیگری است.

در ترن هم چک- رِیز در کنار دیگر تاکتیک های تهاجمی، می تواند رخ دهد. شرط یا افزایش هم براساس چیدمان میز و موقعیت بازیکنان، می توانند شامل رفتارهای تهاجمی شوند. مثلا کارت ترن ممکن است دستی را کامل کند یا دست های جدیدی ساخته و چیدمان را به اصطلاح ترسناک (Scary) کند و در نتیجه هر شرط یا افزایشی را تهاجمی تر می نماید.

ریور هم می تواند کارت های ترسناکی رو کند که دست های مختلف را کامل می کند. فارغ از اینکه این طور می شود یا نه، بیش شرط (شرط بزرگتر از اندازه پات)، به عنوان بلوف باشد یا نباشد، مثالی از بازی تهاجمی است.

البته تمام مثال های بالا بسته به موقعیت است، ولی بازیکنی که بیش از اندازه معین آن ها را صورت می دهد، بازیکنی تهاجمی تلقی می شود و اگر این حرکات در زمان مناسب هم صورت پذیرند، قرار گرفتن مقابل چنین بازیکنی هم بسیار سخت می شود.

چه زمانی بازی تهاجمی انجام دهیم؟

احتمالا توصیه بسیار ابتدایی «اگر چک کردند شما شرط کنید» را مخصوصا در فلاپ و فارغ از قدرت دستتان، شنیده اید. این توصیه برای ترغیب بازیکنان مبتدی به بازی تهاجمی وقتی ضمانت شده است، استفاده شده و استراتژی سودمندی هم هست.

خیلی از اوقات در پیش فلاپ، دست های غیرجفتی نصیبمان می شود (جفت به طور میانگین هر 17 دست یک بار نصیبتان می شود). با داشتن کارت های غیر جفت هم، احتمال ساخت جفت یا دست بهتر در فلاپ، کمتر از 30 درصد می شود. به این معنا است که وقتی بازیکنی در فلاپ چک می کند، همچنان به دنبال ساخت جفت یا بهتر از آن است؛ چیزی که در نهایت می تواند منجر به این نتیجه گیری شود که اگر ما شرط کنیم و در واقع به جای بازی انفعالی، تهاجمی بازی کنیم، دست را می بریم.

این شروع بدی برای زمان بندی درست بازی تهاجمی نیست. در واقع بگذارید آن را به عنوان اولین مورد از زمان های مناسب بازی های تهاجمی که در ادامه مرور می کنیم، قرار دهیم:

1- وقتی رقیب ضعف نشان می دهد

همان طور که گفتیم، چک کردن بعد از فلاپ نشانه ضعف است. لیمپ در پیش فلاپ، بستن شرط های اولیه کوچک، چک-کال کردن و دیگر موارد همه نمونه های بازی غیرتهاجمی یا انفعالی هستند. در این موارد، بهترین پاسخ بازی تهاجمی است.

لازم به توضیح است اینجا منظورم از ضعف، قدرت پایین دست بوده و ربطی به کیفیت بازیکن ندارد. بازیکنان ضعیف معمولا شُل بازی می کنند.

2- وقتی رقیبتان سفت است

اینجا هم نباید سفتی (Tightness) را با انفعال، اشتباه بگیرید. بازیکن سفت معمولا در دست های کمی وارد بازی می شود و در نتیجه وقتی بازی می کند، حتما دست خوبی نصیبش شده یا در فلاپ، دست خوبی ساخته است. با این حال، بازیکن منفعل، با هر دستی ممکن است بیشتر دنبال چک و کال باشد.

بازیکنان تهاجمی در مواجهه با بازیکنان سفت، می توانند بدون اینکه دست چندان خوبی داشته باشند، پات را مال خود کنند. نکته کلیدی اما آنجا است که ببینید بازیکن سفت چه زمانی شروع به مقابله با افزایش ها و شروط سوم شما می کند. شاید در چنین زمان هایی لازم باشد عقب نشینی کرده و دستتان را بریزید.

3- وقتی رقیب فکر می کند شما سفت بازی می کنید

شاید واقعا بازیکن سفتی باشید. در واقع شیوه سفت-تهاجمی، می تواند بازیکن برنده ای از شما بسازد. یا اینکه، برای چندین دور، دست های اولیه بدی نصیبتان شده و برای مدتی، نتوانسته اید وارد بازی شوید. در هر حال، اگر رقیب تصور کند بازیکن سفتی هستید، نمایش ناگهانی حمله می تواند احترامش نسبت به شما را بیشتر کند.

در این مورد خاص، بیشتر از اینکه منظورم به شرط بندی باشد، به بلوف مربوط است. مسلما تمایلی به شرط بندی مقابل بازیکنی که 20 دست پشت سرهم فولد می کند و به یک باره فعال می شود، ندارید. بازی شناور، چک-رِیز، فشار روی حرفت و شرط های ترن و ریور در چیدمان های ترسناک، همگی حرکات تهاجمی هستند و زمانی که از سوی بازیکنان سفت به نمایش در می آیند، احتمال فولد رقبا را بیشتر می کنند. این حرکات همچنین فرصت بلوف های خوب را هم فراهم می کنند.

4- وقتی طیف دستتان حتما از رقیب بهتر است

گاهی اوقات دست طوری پیش می رود که رقیب احتمالا در بهترین حالت، دست متوسطی در اختیار دارد، ولی شما طیف بهتری دارید که می تواند از پس حریف بربیاید. از این رو، حتی اگر او جفت یا دست بهتری هم داشته باشد، شرط یا افزایش بزرگی از سوی شما احتمالا با کال از سوی رقیب مواجه نمی شود.

5- وقتی تعداد نفرات حاضر در بازی کم می شود

در نهایت، هر چه تعداد بازیکنان در دور میز کمتر شود، می توانید در افزایش ها و شروط سوم پیش فلاپ، به طیف دست های ممکن بیشتری برای خودتان فکر کنید و در پس فلاپ، موقعیت های تهاجمی بیشتری برای خودتان بسازید.

با مفاهیم بنیادی پوکر آشنا شوید: بازی اعمال فشار یا Squeeze Play در پوکر چیست؟